Μια κομψή ψυχρότητα κυριαρχεί στην πλούσια φιλμογραφία του Φρανσουά Οζόν, από τις πιο παιγνιώδεις και αισθησιακές του εκδρομές ως τις χιτσκοκικές καταδύσεις του σε δραματουργικούς λαβυρίνθους, πάντα με έμφαση στους ηθοποιούς, στους αμφίσημους ρόλους και στον ανατρεπτικό τους χειρισμό.

 

Το Θέλημα Θεού είναι μια ασυνήθιστη παρέκκλιση από τις σινεφίλ θεματικές του δεξαμενές, κάτι που δεν είναι καθόλου κακό, και μάλιστα έρχεται σε κατάλληλη στιγμή.

 

Το Θέλημα Θεού είναι κατά κάποιον τρόπο ένα κάλεσμα στα όπλα για τον Γάλλο σκηνοθέτη των 8 Γυναικών, μια ψύχραιμη, όπως πάντα άρτια δουλεμένη και εκτελεσμένη καταγγελία για την παιδοφιλία στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας.

 

Μετά την εμφατική σταυροφορία του εν ενεργεία Πάπα για μηδενική ανοχή στο ζήτημα, ο Οζόν εξετάζει τη νομική και ανθρώπινη συνιστώσα, το βήμα καθαυτό προς την επίλυση του προβλήματος και την απαλοιφή ενός αποστήματος που εξακολουθεί να φλεγμαίνει, παρά τις εγχώριας κατανάλωσης εξαγγελίες.

 

Ο Οζόν προσεγγίζει ολομέτωπα, με πολύ λόγο και απουσία επίδειξης ή προσποίησης το θέμα του μέσα από αληθινά πρόσωπα με αλλαγμένα ονόματα που λειτουργούν σαν ξεχωριστά δείγματα μιας τραγικής συγκάλυψης δεκαετιών, με διαφορετική εξέλιξη στη ζωή τους.

 

Αποδεικνύεται πως, για διαφορετικούς λόγους, δεν είναι καθόλου εύκολο για τα τρία θύματα που πρωταγωνιστούν να λάβουν την ηθική και πρακτική ικανοποίηση που δικαιούνται.

 

Ο πρώτος είναι ο τραπεζικός υπάλληλος Αλεξάντρ, που μόλις μαθαίνει πως ο πατέρας Πρενά, που τον θώπευε στη χριστιανική κατασκήνωση, εξακολουθεί στην ηλικία των 70 ετών να κατηχεί ανήλικα παιδιά, αποφασίζει να αναλάβει δράση.

 

Η σύζυγος και μητέρα των 5 παιδιών του τον υποστηρίζει, αλλά ο Καρδινάλιος τον αδειάζει με τρόπο. Ο δεύτερος, ο φίλος του ο Φρανσουά, αλλάζει την αρχική, αδιάφορη στάση του, αλλά έχει άλλους ενδοιασμούς. Ο τρίτος, και νεότερος της παρέας, ο Εμανουέλ, είναι ένας ευάλωτος άνδρας που παθαίνει πανικό όταν έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις που τον στρεσάρουν και δεν θέλει να συμμετέχει καθόλου στη διαδικασία εξυγίανσης.

 

Ο Οζόν προσεγγίζει ολομέτωπα, με πολύ λόγο και απουσία επίδειξης ή προσποίησης το θέμα του μέσα από αληθινά πρόσωπα με αλλαγμένα ονόματα που λειτουργούν σαν ξεχωριστά δείγματα μιας τραγικής συγκάλυψης δεκαετιών, με διαφορετική εξέλιξη στη ζωή τους. Ο ένας είναι πιστός καθολικός, ο άλλος ορκισμένος άθεος και ο τρίτος ένας πλάνητας, ηθικά αδιευκρίνιστος.

 

Το ενδιαφέρον στοιχείο που διαχωρίζει το Θέλημα Θεού από το προφανές πρότυπό του, το πρόσφατο Spotlight (μια αφίσα της οσκαρικής αμερικανικής ταινίας μέσα στην ταινία είναι ένα σινιάλο ευγενικής παραδοχής), είναι ο τρόπος που ο Οζόν αλλάζει την οπτική της αφήγησης μέσα από τα πρόσωπα όσο προχωρά η πλοκή, δείχνοντας έτσι πως ένα τέτοιας έκτασης κοινωνικό ζήτημα δεν στρογγυλεύει από μια ομαδική και ηρωική συνέργεια αλλά εξαρτάται από τη δύναμη και τον χαρακτήρα καθενός ξεχωριστά.