Δασκάλα γαλλικών που δεν μιλά γαλλικά στους μαθητές της (κάτι που αυτομάτως μετατρέπει την Ταξιδιώτισσα σε κομεντί), όχι ακριβώς τουρίστρια, αλλά σίγουρα ξένη που δεν νιώθει την ανάγκη να προσαρμοστεί στις συνήθειες των ντόπιων, περιπλανώμενη χωρίς κίνητρο, ατζέντα και εμφανή σκοπό σε μια χώρα μακρινή, η Ιζαμπέλ Ιπέρ ζει σ’ ένα ήσυχο προάστιο της Σεούλ, διασχίζει ρυάκια, ξαπλώνει σε πέτρες και πίνει ένα τοπικό κρασί που βρίσκει μάλλον ελαφρύ, και προσπαθεί, σε πείσμα όλων των υπολοίπων και της καθημερινότητάς τους, να επικοινωνήσει και να συνδεθεί συναισθηματικά. Έχοντας πλέον αποσβέσει την ηλικιακή διάκριση, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός παίζει σχεδόν ψιθυριστά, συχνά αμίλητα, τον άνθρωπο που δεν έχει τίποτε να χάσει, σαν ένα αιθέριο πλάσμα ή καλύτερα ως εξωτικό πτηνό που έχει αποδράσει από άγνωστο μέρος, με αδήλωτο ψυχικό και φυσικό προορισμό. Αινιγματικά και υπομονετικά, ο Χονγκ Σανγκ-Σου ψυχανεμίζεται το παράλογο με τον γνωστό του μινιμαλισμό και υπόγειο χιούμορ, αποσπώντας την Αργυρή Άρκτο στο 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Ταξιδιώτισσα με τις ταπεινές βασικές ανάγκες και τις off beat επιλογές.