Είδα την ταινία την ίδια ημέρα που βγήκε στις αθηναϊκές αίθουσες έχοντας παρακολουθήσει την εξέλιξη της υπόθεσης διεξοδικά μέσα από τον γαλλικό Τύπο. Ο Γάλλος καθολικός ιεράρχης που καταδικάστηκε για τη συγκάλυψη του σκανδάλου υπέβαλε μετά την καταδίκη την παραίτηση του στον Πάπα Φραγκίσκο για δεύτερη φορά( η πρώτη ήταν όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο), ο οποίος δεν την έκανε δεκτή. Πριν λίγες ημέρες το συμβούλιο των πρεσβυτέρων και το συμβούλιο των διακόνων της αρχιεπισκοπής της Λυών ψήφισαν με πλειοψηφία 48/50 την ανάγκη απομάκρυνσης του ιεράρχη από την ηγεσία της αρχιεπισκοπής. Το ζήτημα βρίσκεται ακόμα σε εκκρεμότητα. Για να έχουμε μια εικόνα για το βάρος της υπόθεσης στη γαλλική κοινή γνώμη ας υποθέσουμε πως είχε γυριστεί μια ανάλογη ταινία στη χώρα μας που θα είχε ως περιεχόμενο προσπάθεια συγκάλυψης σεξουαλικών κακοποιήσεων στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης- για παράδειγμα- από έναν ιεράρχη με το δημόσιο εκτόπισμα του μητροπολίτη Ανθίμου. Αυτά για την ιστορία, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και μάλιστα όταν βγήκε η ταινία στις γαλλικές αίθουσες στις 20 Φεβρουαρίου ο Καρδινάλιος Μπαρμπαρέν δεν είχε καν καταδικαστεί για την συγκάλυψη. Αυτό συνέβη στις 7 Μαρτίου όπως έγραφε στην οθόνη μετά το τέλος της ταινίας- προσθήκη που έγινε προφανώς μεταγενέστερα.Μετά λοιπόν από την φλυαρία σχετικά με τα πραγματικά περιστατικά ας περάσουμε στην ίδια την ταινία. Η αυστηρά υποκειμενική μου άποψη είναι πως πρόκειται για ένα πολύ καλό κινηματογραφικό έργο. Καλύτερο από αυτό που περίμενα έχοντας διαβάσει κάποιες κριτικές στον ελληνικό Τύπο. Δείχνει με πειστικό τρόπο τον ρόλο της δημοσιότητας και των κοινωνικών δικτύων στην αποκάλυψη και γνωστοποίηση αξιόποινων πράξεων ιδίως όταν γίνονται στους κόλπους θεσμών υπεράνω πάσης υποψίας όπως η εκκλησία. Η ίδια η ταινία αποτελεί τεκμήριο για τη δύναμη της εικόνας στην κοινωνία μας δεδομένου πως πολλοί άνθρωποι διαμορφώνουν γνώμη για τα ιστορούμενα γεγονότα σχεδόν αποκλειστικά δια μέσου των όσων θα δουν στη συγκεκριμένη ταινία μην έχοντας τον χρόνο και τη διάθεση να ερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος. Από αυτή την οπτική είναι σαφές πως η ταινία λαμβάνει μια πολύ συγκεκριμένη θέση άσχετα αν αυτή καλύπτεται υπό τον μανδύα μιας ουδετεροφανούς και αντικειμενικοφανούς αφήγησης. Πιστεύω πως το κοινό θα αξιολογήσει το έργο με γνώμονα τις ήδη διαμορφωμένες αντιλήψεις του για τον ρόλο και την αξία της εκκλησίας στη σύγχρονη κοινωνία. Στη Γαλλία έτσι έγινε δεδομένης άλλωστε της εμπλοκής του Καρδιναλίου Μπαρμπαρέν στους ενδογαλλικούς πολιτισμικούς πολέμους με την ενεργό συμμετοχή του στο κίνημα Manif pour tous δηλαδή στη μαζική κινητοποίηση των συντηρητικών και θρησκευόμενων Γάλλων πολιτών κατά της θεσμοθέτησης του γάμου μεταξύ ομοφύλων, η οποία υπήρξε ατελέσφορη αφού ο νόμος τελικά ψηφίστηκε. Τα πραγματικά περιστατικά υπάρχουν βέβαια και οι όποιες πολιτικές σκοπιμότητες δεν αθωώνουν την ιεραρχία απλώς επισημαίνω πως το διακύβευμα της υπόθεσης ξεπερνά το απλό νομικό κομμάτι της αθωότητας και της ενοχής και εμπλέκει πολύ μεγαλύτερης σημασίας κοσμοθεωρητικές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Όπως άλλωστε λέει και ο Φρανσουά ένας από τους ήρωες της ταινίας και θύμα σεξουαλικής κακοποίησης η επιθυμία του δεν είναι να καταδικαστεί μόνο ο άνθρωπος αλλά και ο θεσμός. Αυτός είναι ο λόγος που μια ανάλογη ταινία θα γυριζόταν δυσκολότερα στη χώρα μας από ότι στη Γαλλία γιατί ο ρόλος και το βάρος του θεσμού είναι διαφορετικά στις δύο αυτές κοινωνίες και η έκταση της εκκοσμίκευσης άλλου βάθους και κλίμακας.Σε όσους πάντως είναι μέτοχοι ενός ηθικού προβληματισμού αναφορικά με τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και παρακολουθούν την επικαιρότητα ενώ παράλληλα εκτιμούν την κινηματογραφική αποτύπωση ενός ανθρώπινου δράματος συνιστώ ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσουν την ταινία για να διαμορφώσουν τα δικά τους συμπεράσματα.