Τελείως απρόσμενα, δεδομένης της φιλμογραφίας του, ο Κρις Βάιτς επελέγη να διασκευάσει πανάκριβα το πρώτο μέρος της επικής τριλογίας του Φίλιπ Πούλμαν The Golden Compass. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον μέρος του έργου είναι η ύπαρξη δαιμόνων με τη μορφή ζώων, που συνοδεύουν κάθε άνθρωπο σε όλη του τη ζωή και ο αποχωρισμός του από αυτούς είναι αδιανόητος και φονικός. Ο δαίμονας σωματοποιεί τη συνείδηση και την ψυχή, και στην περίπτωση της Λίρα είναι ο Πανταλαίμον που αλλάζει σχήματα, όπως συμβαίνει στις αμορφοποίητες ψυχές των ανηλίκων. Η ιδέα είναι σκοτεινή και πρωτότυπη και συνοδεύεται από τη συνεχή απειλή ενός Διευθυντηρίου, που στο βιβλίο παραπέμπει καθαρά σε Εκκλησία, ενώ στην ταινία μοιάζει ουδέτερο και κοσμικό, σαν μασονική στοά με τύπους που στάζουν χολή και κακία για το ανθρώπινο είδος που δεν ανήκει στη λέσχη τους. Η δεσποτική εξουσία που ασκεί στα παιδάκια και τους διαφωνούντες προκάλεσε τη μήνι της Καθολικής Εκκλησίας που είδε τα συμφέροντά της να θίγονται. Αν είδαν την ταινία, πρέπει να ησύχασαν - δεν υπάρχει τίποτε ευθέως συκοφαντικό προς το δόγμα και αυτό είναι το πρόβλημα.

Η ταινία είναι μια τεράστια παραγωγή που δειγματίζει την πραμάτεια της για τα επόμενα επεισόδια. Η καλλιτεχνική διεύθυνση, τα κοστούμια και τα πάνω από 1.000 ειδικά εφέ δημιουργούν μεν ένα σύμπαν ονειρικό και άβολο, σαν να είναι γνώριμο αλλά όχι τελείως, ωστόσο δεν διαθέτει ψυχή και πρωτοτυπία. Είναι σαν πρόβα με εισαγωγή πληροφοριών και πολλών χαρακτήρων, για την τελική σκηνή της μάχης των παιδιών, της πολικής αρκούδας, των γύφτων και των ξωτικών, εναντίον των επιστημόνων και των καταπιεστών. Η Νικόλ Κίντμαν είναι μια καλοντυμένη τουρίστρια, ο Ντάνιελ Κρεγκ δεν έχει σπουδαίο ρόλο και η μικρή δεν κάνει τη διαφορά. Και για να σταματήσει η ιστορία με τις αντιχριστιανικές ταινίες, κάθε έργο που έχει στον κεντρικό ρόλο ένα παιδί που είναι το εκλεκτό τέκνο, οι φωτισμένοι το βλέπουν ως τέτοιο, και αναλαμβάνει να οδηγεί έναν λαό στη σωτηρία, υποκαθιστά τη θέση του Ιησού. Άρα είναι αντιχριστιανική. Αν είσαι κολλημένος και δογματικός και δεν σου αρέσουν τα παραμύθια. Και ο Χάρι Πότερκαι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι παρόμοιες περιπτώσεις, αλλά, δυστυχώς για το Αστέρι του Βορρά, είναι καλύτερες ταινίες και πρόλαβαν χρονικά να δώσουν παρόμοιο περιεχόμενο. Για μας βέβαια, που αγαπάμε τα παραμύθια και δεν έχουμε προβλήματα με τους υποκατάστατους εκλεκτούς.