Η λογοτεχνική σταδιοδρομία της Χάιντι ξεκίνησε στις αρχές του 19ου αιώνα, με την ανήλικη ηρωίδα που περνά τον καιρό της στα βουνά των Άλπεων παρέα με τον παππού της να έχει εμπνεύσει πάσης φύσεως διασκευές στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη. Φυσικά, οι περισσότεροι θυμούνται τη γιαπωνέζικη (!), η οποία έφερε την υπογραφή των Τακαχάτα και Μιγιαζάκι – ναι, αυτών του Studio Ghibli. Οποιαδήποτε σύγκριση με τούτη την ψηφιακή επανάκαμψή της είναι καταστροφική για τη δεύτερη – τι σχέση μπορεί να έχει το πενάκι του Μιγιαζάκι με ψηφιακά σκίτσα, βγαλμένα από ξεχασμένο οικογενειακό παιχνίδι του Playstation 3;

 

Οι animators πρόσεξαν, τουλάχιστον, την ανάπλαση των ορεινών περιοχών, τη βασική ατραξιόν του brand name δηλαδή, ευγενής και η ιδέα να μετατραπεί μια ηρωίδα συνδεδεμένη με το συγκεκριμένο περιβάλλον σε προστάτιδά του. Τα καμώματα του λύγκα Πέτερ και του σκύλου Γιόσεφ εξασφαλίζουν την απαραίτητη δόση χαριτωμενιάς για τα μικρότερα παιδιά, αλλά οι ενήλικες συνοδοί τους θα θέλουν να πάρουν τα βουνά.