O Ζοργκ και η Μπέτυ, το πορτοκαλί και το μπλε, η μέρα και η νύχτα. Από τις σπάνιες περιπτώσεις που η κινηματογραφική απεικόνιση του amour fou, όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι, αγκαλιάζει ατρόμητα (και) την ηδυπάθεια που αυτός συνεπάγεται, τον εντοπίζει κάπου ανάμεσα στην αλαφροΐσκιωτη αίσθηση του μαγικού ρεαλισμού και την ωμότητα μιας οριακής arthouse δημιουργίας και βυθίζεται στον ολοκληρωτισμό του μέχρι ολικής (αυτο)καταστροφής.

 

 Επίσης, σε λίστες με τα καλύτερα κινηματογραφικά scores που γράφτηκαν ποτέ, πάντα κρατάμε μια θέση για το σάουντρακ του Γκάμπριελ Γιάρεντ, ένα μουσικό χωνευτήρι ειδών και ακουσμάτων από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη.