Ο λυρισμός και ως έναν βαθμό η πρωτοτυπία που ο σκηνοθέτης Μάιλς Τζόρις-Περαφίτ επέδειξε στην αμέσως προηγούμενη ταινία του, το Dreamland, τον μύθο των Μπόνι και Κλάιντ σε αντιστροφή, εξαφανίζονται σε ένα αφηρημένο, αδρανές, σχεδόν ναρκωμένο αστυνομικό μυστήριο που, ελλείψει αποτελεσματικής δράσης εκ μέρους οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου, του νόμου και των αρχών συμπεριλαμβανομένων, καλείται να εξιχνιάσει η μητέρα ενός νέου άνδρα που βρέθηκε νεκρός κάτω από συνθήκες που ξεδιπλώνονται αργά και, αφηγηματικά μιλώντας, βασανιστικά στο δράμα Μια μητέρα εκδικείται.

 

Η βραβευμένη με δύο Όσκαρ Χίλαρι Σουάνκ επανέρχεται στην οθόνη στον ρόλο της Μαρίσα Μπένινγκς, της δημοσιογράφου που κατά κάποιον τρόπο διατηρεί το επαγγελματικό της πόστο κυρίως λόγω της εκτίμησης που έχει στην πένα της ο αρχισυντάκτης της, αφού ποτέ δεν μας δείχνει πειστικά πως ασχολείται με οποιοδήποτε φλέγον, καίριο ή, έστω, ενδιαφέρον θέμα. Όταν πληροφορείται τον φόνο του αποξενωμένου γιου της, Μάικλ, από τον άλλο της γιο, που είναι αστυνομικός, τον Τόμπι, δεν έχει άλλη λύση από το να αποταθεί στην έγκυο κοπέλα του που όχι μόνο δεν συμπαθεί αλλά θεωρεί πως εκβίασε το παιδί της να πέσει βαθύτερα στα ναρκωτικά. Η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή και η Πέιτζ (η Ολίβια Κουκ, που τη γνωρίσαμε στον Ήχο από Μέταλλο και είναι η μοναδική σπινθηροβόλα παρουσία στην ταινία) προσπαθεί να αποκαλύψει το μυστικό που θα εξηγήσει τη βαθύτερη αιτία όσων συμβαίνουν.

 

Ταυτόχρονα, ο Περαφίτ ιχνογραφεί ρεαλιστικά και αποπνικτικά το Όλμπανι της Νέας Υόρκης, όπου εκτυλίσσεται η δράση και το οποίο γνωρίζει καλά γιατί εκεί μεγάλωσε, με έναν τρόπο που παραπέμπει στην αφηρημένη, αρτίστικη, αποπροσανατολιστική σκηνοθεσία του Σιντάρο Σιμοσάβα στο αλήστου μνήμης Misconduct με τον Πατσίνο και τον Χόπκινς, ή στο υπερτιμημένο Out of the furnace του Σκοτ Κούπερ με τον Κρίστιαν Μπέιλ και τον Γούντι Χάρελσον, ταινίες που έντυσαν τον πυρήνα τους με πλατειασμούς και εκνευριστικό «κατενάτσιο», αντί να κοιτάξουν τι γίνεται και με ποιους ακριβώς. Κι εκεί που το Μια μητέρα εκδικείται αποπειράται να μη βγει τελείως εκτός θέματος, συμπυκνώνει μια σειρά από αναληθοφανή και τραβηγμένα περιστατικά, χωρίς να παραλείπει να υπενθυμίζει τις κοινωνικές συνέπειες που υποβόσκουν στην οικονομικά πληγωμένη πολίχνη.