Το όρος Μακίνλεϊ, φωτογραφημένο το 1947 με τη μαγική αυστηρότητα του Άνσελ Άνταμς να δεσπόζει μονοχρωμικά πάνω από τη Λίμνη των Θαυμάτων στον δρυμό Ντενάλι της Αλάσκα, θεωρείται δικαίως ένα από τα ακλόνητα εμβλήματα της τοπογραφικής τέχνης, ένα στιβαρό αντίβαρο στις θερμές καρτ ποστάλ του εξωτικού οριενταλισμού του παρελθόντος. Η Ιερότητα του Βουνού διασταυρώνει την έμπρακτη αγάπη ενός μεταγενέστερου σκαπανέα της φωτογραφίας, του Μπραντ Γουόσμπορν, που μαζί με τη σύζυγό του και μια τεράστια κάμερα χαρτογράφησαν την οροσειρά του Ντενάλι στις εξορμήσεις που ολόψυχα επιχείρησαν, όπως φανερώνει το πλούσιο αρχειακό υλικό και οι παλιότερες συνεντεύξεις της ταινίας, και ενέπνευσαν τους σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ Οζτούρκ και Γουίλκνισον να διασχίσουν όλες τις κορυφές παράλληλα ‒ μια πρωτιά στην κοινότητα που ασχολείται με τα επιτεύγματα της ορειβασίας. Η κατάκτηση της επικίνδυνης τραβέρσας των δυσθεώρητων «οδόντων» της Αλάσκα δεν είναι ένα ακόμη χρονικό της παράτολμης αποστολής μιας τρελαμένης παρέας ορειβατών αλλά ένας φόρος τιμής στον μέντορά τους και ταυτόχρονα μια εντυπωσιακή «σκηνοθεσία γεωγραφίας» που εύλογα τοποθετείται στις πραγματικές της διαστάσεις μόνο σε εξαιρετικά μεγάλη οθόνη υψηλής ευκρίνειας.