«Αυτή είναι η ιστορία μου, όπως τη θυμάμαι», μας ενημερώνουν οι τίτλοι αρχής. Mε δεδομένο ότι η κεντρική ηρωίδα, η Άνια, μαθαίνει ότι ένας καρκίνος των πνευμόνων, με τον οποίο νόμιζε πως είχε ξεμπερδέψει, έχει κάνει μετάσταση στον εγκέφαλό της, η καρτέλα αυτή, πέραν της ενημερωτικής της λειτουργίας ως προς τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα του έργου, αφαιρεί το σασπένς για την εξέλιξη της θεραπείας. Κανένα πρόβλημα, καθώς δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Περισσότερο από καρκινικό δράμα, το Hope, η πρόταση της Νορβηγίας για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας του 2020, είναι ένα δράμα σχέσεων που εξετάζει πώς η ασθένεια επηρεάζει τη συμβίωση της Άνια με τον σύντροφό της, Τομάς, και τα παιδιά τους.

 

Χωρίς να φλερτάρει ποτέ με το exploitation, χωρίς όμως να στρέφει και το βλέμμα μακριά από τη σκληρότητα της κατάστασης, η ταινία της Μαρία Σόνταλ καταγράφει την αγωνία, τον θυμό, την αγανάκτηση, τη θλίψη και την απόγνωση που συνοδεύουν την πληροφορία ενός σύντομου, αναπόφευκτου τέλους, ορίζοντάς την ως το σημείο εκείνο που ένα ζεύγος θα περάσει από τη σιωπηρά συμφωνημένη κρυψίνοια και την αδιαφορία στην αλήθεια μιας αφιλτράριστης συναισθηματικής εκτόνωσης. Η τελευταία, μέσα από την τραχύτητα και τον κυνισμό που μοιραία τη συνοδεύει, μπορεί να σηματοδοτήσει τη μετάβαση σε ένα νέο στάδιο, σε κάθε περίπτωση καλύτερο από εκείνο των «οικείων αγνώστων».

 

Εκεί έγκειται και η «ελπίδα» του τίτλου, μια ελπίδα που θα ξεπηδήσει μέσα από αδυσώπητες στιχομυθίες και οδυνηρές εξομολογήσεις, μια ελπίδα που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα στον απόλυτο τρόμο του ναδίρ, να γεννηθεί στο σημείο εκείνο που δεν υπάρχει τίποτε άλλο να χάσεις εκτός από το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις: τον χρόνο που απομένει. Κάτι που ισχύει έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως ιατρικών απρόοπτων. Άλλωστε το να μεγαλώνεις είναι ασθένεια από μόνο του. Το Hope έρχεται να μας το υπενθυμίσει, όχι με πατερναλιστική φόρα, όχι σαν διδασκαλία, αλλά σαν ένα χρονικό βιωματικών απολήξεων, απογυμνωμένο, σαφές, αγαπητικό μέσα στην οξύτητά του και πέρα για πέρα ανθρώπινο, από το οποίο καθένας μπορεί να αντλήσει πράγματα που τον αφορούν.