Το στοίχημα της ταινίας του Τζέιμς Μάνγκολντ, ενός σκηνοθέτη που ξεκίνησε με υποσχέσεις δημιουργού με το Heavy και κατέληξε να δίνει πνεύμα και τόνο σε ταινίες που χρειάζονταν έναν επαγγελματία που θα τις υπηρετήσει (Walk the Line), είναι να αποδειχθεί αν το 2010 ο Τομ Κρουζ είναι ακόμη ικανός να κουβαλήσει μια ακριβή παραγωγή στις πλάτες του, και μάλιστα να το κάνει με ανάλαφρο βηματισμό. Με την πρώτη ματιά, οι Επικίνδυνες Παρέες φαντάζουν ως μια τεχνητή ταινία, δηλαδή μια κατασκευή βασισμένη πάνω σε συνταγές, που συνδυάζει τρία βασικά συστατικά: τη δράση, την κωμωδία και έναν αέρα κοσμοπολίτικου, παράξενου ρομάντσου, που φέρνει στον νου Χίτσκοκ στις έγχρωμες στιγμές του της δεκαετίας του '50 - αμυδρά, ωστόσο. Είναι όντως μείγμα περιπέτειας με κωμωδία, allegro ma non troppo.

Χάρη στην πείρα και το ταλέντο των πρωταγωνιστών της, καταφέρνει να μην είναι απλώς όχημα για μυοχαλαρωτική ερμηνευτική ξεκούραση και μερική αλλαγή προφίλ για τον Κρουζ, ή ένα μαξιλαράκι που βολεύει την ανάγκη και την αποδεδειγμένη ικανότητα της Ντίαζ για ακραία κωμωδία. Η Ντίαζ, μια μοντέρνα Κάρολ Λομπάρ, δεν έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί αμέσως σε έναν ρόλο αδέξιας ατυχήσασας στον έρωτα που μοιραία και καταλυτικά έρχεται συνεχώς αντιμέτωπη με έναν μυστικό πράκτορα, που ως επικηρυγμένος από τους κακούς και ως εξαφανισμένος από τους καλούς πασχίζει να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο απειλής και τρεχάλας. Το στοίχημα πέφτει στον Κρουζ, ο οποίος καλείται να σατιρίσει στα σημεία τον χαρακτήρα που έχει προσωπικά αναπτύξει και τελειοποιήσει στις Επικίνδυνες Αποστολές, χωρίς να φαίνεται πως τον κανιβαλίζει. Με υποψία ψυχοπάθειας και ασταθή συμπεριφορά, δείχνει την κλάση του - ναι, ο Τομ Κρουζ διαθέτει κλάση, είτε τον συμπαθείτε, είτε τον βρίσκετε τελείως εκνευριστικό.

Το πρόβλημα της ταινίας είναι το απίθανο σενάριο, που προσγειώνει, απογειώνει, εξαφανίζει, τρακάρει και βολοδέρνει τους χαρακτήρες κατά βούληση - ελεγχόμενο χάος σε κινηματογραφικό λούνα παρκ. Αυτό το παιδάκι του Τζέιμς Μποντ και των Επικίνδυνων Αποστολών θέλει καλοκαιρινά κέφια για να χωνευτεί, αλλά όταν χαλαρώσουν οι άμυνες, βλέπεται με χαμόγελο και επιδοκιμασία. Είναι μια κωμική περιπέτεια κατάφασης για το είδος της δράσης παλαιάς κοπής, και επιβεβαίωσης για δυο ηθοποιούς που ξέρουν πώς να φορέσουν στις περσόνες τους μια ελαστική στολή και να διασκεδάσουν τη διαδρομή.