Κωμωδία καταστάσεων στο νησί των πάρτι, την Ίμπιζα, εκεί όπου καταφθάνει το χοντροκομμένο χιούμορ του Κριστιάν Κλαβιέ, που ως μεσήλικας συντηρητικός ποδολόγος βρίσκεται έξω από τα νερά του.

 

Με τη νέα του σύζυγο και τα δυο της παιδιά, τα οποία ντρέπονται να βρίσκονται μαζί του, ξεκινά μια εβδομάδα πολλών επεισοδίων που πηγάζουν από την ίδια χοάνη αστεϊσμών, τη θεώρησή του δηλαδή ως ενός «κανονικού» ανθρώπου, με τις χειρότερες προεκτάσεις που μπορεί να έχει αυτή η έννοια, ο οποίος, επειδή δεν καταλαβαίνει από ντυσίματα, μουσική, ομοφυλοφιλία, ναρκωτικά, χίπστερ, εναλλακτικούς και party animals, κοιτά αρχικά περίεργα και μετά προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει κανένα χάσμα γενεών ή κουλτούρας και πως τα καταλαβαίνει όλα.

 

Το όλο αυτό κωμικό σερβίρισμα, που σήμερα μοιάζει όλο και περισσότερο προσβλητικό για την εξέλιξη του χιούμορ, μας γυρνά πίσω στη Θεία μου τη Χίπισσα, ταινία χαρακτηριστική για να αντιληφθεί κάποιος τι μπορεί να περιμένει από τούτο το φιλμ.