Η Μισέλ (η υπέροχη Ελέν Βενσάν) και η Μαρί Κλοντ (Ζοσιάν Μπαλασκό) ζουν ήσυχα σε ένα χωριό της Βουργουνδίας, στο λυκόφως της ζωής τους, φίλες από παλιά, και μοιράζονται τις ανησυχίες για τα παιδιά τους αλλά και το επάγγελμα, από αυτά που δεν γίνονται αντιληπτά από την εξωτερική εμφάνιση μιας καθωσπρέπει γηραιάς κυρίας και δεν λέγονται εύκολα στον κόσμο – μάλιστα αποκαλύπτεται αργότερα σε αυτό το ελαφρώς θριλερικό δράμα του Φρανσουά Οζόν. Η πρώτη έχει μονίμως τεταμένη σχέση με την κόρη της (Σανιέ) και, όταν τη δηλητηριάζει άθελά της με μανιτάρια, η επαφή με τον λατρεμένο εγγονό της δυσχεραίνεται. Ο γιος της δεύτερης έχει μόλις αποφυλακιστεί, βοηθά τη Μισέλ στις δουλειές για να εξασφαλίζει το απαραίτητο χαρτζιλίκι, και κατά κάποιον τρόπο εμπλέκεται στην προσπάθεια της διακριτικής μάνας να τα ξαναβρεί με την οργισμένη κόρη.

 

Ο Γάλλος σκηνοθέτης δεν αφήνει το αργό, ελεγειακό πορτρέτο στην ησυχία του: «πειράζοντας» την πλοκή σε κρίσιμα σημεία, προσθέτει σασπένς, μικρές παγίδες, συμπτώσεις, ως κι ένα ενδιαφέρον μεταφυσικό στοιχείο, για να βαθύνει το χάσμα ανάμεσα σε δύο γυναίκες που κινούνται σε διαφορετικές συναισθηματικές κλίμακες. Με υποκριτική απόδοση ως άλλο έργο δωματίου, το «Όταν έρθει το φθινόπωρο» φανερώνει γούστο και γνώση, και ανταμείβει με λιτή μεστότητα.