Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της η Αλίξ Ντελαπόρτ παντρεύει την κλασική μουσική με μια ιστορία ενηλικίωσης, βάζοντας τον 14χρονο ήρωα που μεγαλώνει με μια άρρωστη μητέρα να αναζητήσει τον πατέρα του, έναν διευθυντή ορχήστρας, στις πρόβες της 6ης Συμφωνίας του Μάλερ, να τον παρακολουθήσει από μακριά και να αναγκαστεί να φανερώσει την ταυτότητά του για να του ζητήσει βοήθεια, οικονομική και στη συνέχεια ηθική, υπόγεια ψάχνοντας το επόμενο στάδιο που αισθάνεται πως έρχεται πιεστικά στη ζωή του. Η σκηνή όπου ο μικρός παίζει μπάλα, θυμωμένος και απόμακρος, και κατανοεί για πρώτη φορά τη δύναμη της «Τραγικής» συμφωνίας, μετά την πρώτη φορά που την άκουσε και δεν του εντυπώθηκε ευθέως, είναι και η καλύτερη μιας ταινίας που εξερευνά την ουσιαστική σημασία της μοναχικότητας μέσα από ένα τυπικά διαλυμένο οικογενειακό σχήμα και καταπιάνεται με αρκετά θέματα (ανάμεσα σε αυτά, φυσικά, και το ξύπνημα του έρωτα με μια Ισπανίδα γειτόνισσα), χωρίς να εμβαθύνει. Βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας στον πρωτοεμφανιζόμενο Ρομέν Πολ, κυρίως για το εξονυχιστικό βλέμμα του.