Ενώ η πρώτη ταινία Lego ήταν μια πραγματικά αναπάντεχη «κατασκευή», με ψηφιακά τουβλάκια και υλικά της κινηματογραφικής μυθολογίας, η meta συνέχεια περιορίζεται σε μια, σατιρική μεν, αλλά επαναλαμβανόμενη κατάδυση του μνημειωδώς μουντρούχου Batman στα έγκατα της υπεροπτικής μελαγχολίας του. Πλάκα επί του θέματος γίνεται, και με το παραπάνω, και η σχέση του με τον Joker, στο μέτρο που το μίσος μεταξύ τους δεν εκφράστηκε ποτέ με τα σωστά λόγια, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πρωτοτυπία. Το συνήθως ζοφερό Gotham αποκτά παιχνιδιάρικη λάμψη και οι κακοί δεν γίνονται ποτέ απειλητικοί (στα παιδάκια απευθύνεται βασικά η ταινία), αλλά πετάνε νόστιμες ανορθοδοξίες.