Η ζωή της Νταλιντά ξεδιπλώθηκε σαν μυθιστόρημα ή, μάλλον, σαν βίπερ για ραγισμένες καρδιές, χτυπημένη από την τραγωδία, ματωμένη από τα χαμένα όνειρα, για πάντα στιγματισμένη από την κατάρα, τη μοίρα και τον θάνατο. Όσο κι αν η Ιταλίδα από την Αίγυπτο κατέκτησε μια ξένη χώρα, τη Γαλλία, με τη βαθιά φωνή της και τα υπέροχα τραγούδια της, άλλαξε τη ρότα της καριέρας της τρεις φορές, περνώντας από το ελαφρύ chanson στις θλιμμένες μπαλάντες με νόημα και καταλήγοντας στην ethnic disco, η μη διαγνωσμένη κατάθλιψη όχι μόνο τη νίκησε αλλά την υπέβαλε σε μια διαδικασία βαριάς και αδιάλειπτης ηττοπάθειας, επειδή δεν κατάφερε να βρει τον μεγάλο και μοναδικό έρωτα – κι όταν πίστευε ότι βρισκόταν κοντά στο απόλυτο, όπως μικροαστικά και συντηρητικά το εννοούσε, για διαφορετικούς λόγους οι άνδρες της ζωής της οδηγούνταν σε αυτοκτονία. Η Λιζά Αζουελός προσπαθεί να χωρέσει όλα τα εδάφια ενός δραματικού βίου αντί να επικεντρώσει σε κάποιο από αυτά και να υφάνει τριγύρω του τις παραμέτρους. Αυτή η οπτικοακουστική Wikipedia ταινία, με περιστατικά που ενώνονται από το τραβηγμένο τέχνασμα της ψυχανάλυσης, δείχνουν με έμφαση την εξάρτηση της τραγουδίστριας από μυριάδες άνδρες, συγγενείς, μάνατζερ, εραστές και φίλους, και την αποθέτουν έρημη σε έναν ωκεανό από τραγούδια και ζωντανές εμφανίσεις. Η πρωταγωνίστρια Σβέβα Αλβίτι, που επελέγη ανάμεσα σε 200 για τον ρόλο, μοιάζει όντως πολύ με την Νταλιντά, αλλά όσο εξατμίζεται η έκπληξη από την τρομερή ομοιότητα, τόσο επικρατεί η αδυναμία της να αιχμαλωτίσει το βάθος της, αυτό το δυσθεώρητο κενό της μοναξιάς που άδειαζε τη δόξα και έτρεφε την άβυσσο – αυτό που κατάφερε σε μεγάλο βαθμό ο σπουδαίος Τζέφρι Ρας, υποδυόμενος το αίνιγμα που λεγόταν Πίτερ Σέλερς.