Χωρίς την ιδιοσυγκρασιακή επιμονή του άρχοντα του artifice, Αλέν Ρενέ, ή τα φληναφήματα συναδέλφων του που κακώς εξισώνουν την κομεντί με τη σνομπίστικη προσποίηση, ο Μπρινό Πονταλιντές πετυχαίνει την τέλεια ισορροπία κωμωδίας με δράμα αλά γαλλικά, με εξαιρετική παρατήρηση στις λεπτομέρειες και πειστικότατες ερμηνείες από πολύ γνωστούς ηθοποιούς (από τον Πιέρ Αρντιτί μέχρι τη Νοεμί Λβοφσκί και την Ανιές Ζαουί), σε μικρούς ή βασικούς ρόλους, που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις ταινίες του. Μαζί με τον αδελφό του, τον γνωστότερο Ντενί Πονταλιντές της Comédie Française και τον έμπειρο κινηματογραφικό θίασο, ο Μπρινό δραπετεύει από έναν υπαρξιακό φαύλο κύκλο, όχι απαραίτητα επειδή δεν πάει καλά στη δουλειά και στον γάμο του με τη Ρασέλ/Σαντρίν Κιμπερλέν (το αντίθετο), και πραγματώνει το όνειρό του, στο περίπου. Μανιώδης του αεροναυπηγικού μοντελισμού, ο Μισέλ δεν θα πετάξει, όπως θα ήταν το αναμενόμενο, αλλά θα πλεύσει στα ρυάκια της Βουργουνδίας και στα ρέματα του Λίγηρα με ένα κανό, επειδή το σχήμα του τού θύμιζε αεροπλάνο! Πολλά και ωραία μη αναμενόμενα θα συμβούν κατά μήκος της διαδρομής, δείγμα του εξαιρετικού σεναρίου αλλά και της σκηνοθεσίας, με ιδέες που ανθίζουν καθ' οδόν και εν πλω, καθώς ο Πονταλιντές μετατρέπει την κλασική κρίση μέσης ηλικίας και την επερχόμενη δυσανεξία σε οτιδήποτε ρουτινιάρικο σε μια σειρά από ανθρώπινες αναζητήσεις και αιθέριες επιφοιτήσεις, διατηρώντας πάντα ένα τρυφερό άγγιγμα – σαν επίγονος του Κάπρα, χωρίς τον μοραλισμό, Γάλλος γαρ. Όντως, μια γλυκύτατη κινηματογραφική απόδραση.