Το τυχαίο απέχει από το μοιραίο όσο ο κυνισμός από τον ρομαντισμό. Αυτή την απόσταση διανύει ο Χούλιο Μέντεμ σε τούτη την υπέροχη φιλμική μπαλάντα των αισθήσεων, ένα υπόδειγμα κινηματογραφικού νεορομαντισμού, το οποίο αγάπησε σφόδρα μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα νεαρών θεατών στα τέλη των ’90s και επιστρέφει ξανά για να συστηθεί σε μια νεότερη γενιά σινεφίλ και να γίνει η αγαπημένη τους κινηματογραφική ρομαντζάδα που δεν ήξεραν. Χωροχρονικά αφηγηματικά παιχνίδια και ανεπιτήδευτος λυρισμός από έναν σκηνοθέτη που άφηνε κάποτε μεγάλες υποσχέσεις, μα δυστυχώς δεν κατάφερε να εκπληρώσει στη συνέχεια.