Αν και χαριτωμένη, ανάλαφρα δοσμένη κομεντί με το τετριμμένο κλισέ της πόρνης με τη χρυσή καρδιά και μια αιχμή να ξεκολλάει από τη ζαχαρένια λογοκρισίας της εποχής, η Τροτέζα παραμένει μια σχετικά αδύναμη ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ. Το μαγικό ντουέτο της Γκαρσονιέρας ξαναβρίσκει την παραδοξότητα της ρομαντικής έλξης, η χημεία τους ισχύει όταν το σενάριο σκοντάφτει σε screwball κατασκευές και μια θεατρικότητα που φανερώνει την πηγή του έργου, ενώ αυτήν τη φορά η γλυκιά Ίρμα της Σίρλεϊ Μακλέιν έχει πιο αβανταδόρικο ρόλο από τον Τζακ Λέμον.