Ερωτικό γαϊτανάκι που φέρνει λίγο σε Γούντι Άλεν, αλλά χωρίς τα ευφυολογήματα, φέρνει λίγο και σε Ρομέρ, έτσι όπως παρακολουθεί τους (μη επικριτικά μπουρζουάδες) ήρωές του να συζητούν –ενίοτε και να φλυαρούν‒ περί έρωτος και άλλων δαιμονίων. Ανάλαφρο, με τον τρόπο που εννοούν οι Γάλλοι την ελαφρότητα, προσεγμένο και με ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις –συχνά ο ενδυματολόγος θα ντύσει με ένα ίδιο χρώμα τους χαρακτήρες που πρόκειται να χτυπηθούν από τα βέλη του έρωτα‒, κάπως ανοικονόμητο –το υλικό δεν επαρκεί για να στηρίξει ταινία δύο ωρών‒, αλλά αναμφίβολα χορταστικό για εκείνους που αναζητούν μια πιο σοφιστικέ εκδοχή αβαρούς κινηματογραφικού θεάματος.