Η σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός Τζένιφερ Γουέστφελντ κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, στρατολογώντας τις σταρ της τηλεόρασης και της μεγάλης επιτυχίας «Οι Φιλενάδες», Μάγια Ρούντολφ και Κρίστεν Γουίγκ, τον σύντροφό της Τζον Χαμ και τον γνωστό από διάφορες σειρές Άνταμ Σκοτ, στον ρόλο του φίλου που δέχεται τον μοντέρνο, αστικό (αρκετά νεοϋορκέζικο) διακανονισμό της ελεύθερης κι εκατέρωθεν αδέσμευτης ευθύνης για την απο κοινού ανατροφή ενός παιδιού. Η Γουέστφελντ, διστακτική και σχετικά ψυχρή μπροστά στην κάμερα, δεν καταφεύγει σε τεχνάσματα τύπου Switch, αλλά διατηρεί την κατασκευή της πολιτισμένης σχέσης για να περάσει τα συμπεράσματά της για τις δυαδικές σχέσεις - αποφθέγματα που άλλοτε είναι έξυπνα και συχνότερα τετριμμένα. Υπάρχει μια διάχυτη προσπάθεια για διακριτικό γουντιαλενισμό, σίγουρα μια επιθυμία για αξιοπρεπή ρομαντική κωμωδία αλλά και η γυαλισμένη αγωνία για τη σωστή τοποθέτηση των φιλελεύθερων επιχειρημάτων. Με λίγα λόγια, η ταινία μπαίνει στη λογική της οργάνωσης μιας κατάστασης που είναι από τη φύση της πολύ πιο μπερδεμένη και ακατάστατη από τη συγκεκριμένη φόρμουλα. Και δηλαδή, θα πει κάποιος, μια φόρμουλα δεν επιτρέπει συμβάσεις για να λειτουργήσει; Ναι, αλλά χρειάζεται χάρη και έμπνευση που η Γουέστφελντ, τουλάχιστον εδώ, δεν έχει.