Η Ελβίρα είναι μία από τις ετεροθαλείς αδελφές της απρόθυμα και αβίαστα σέξι Άγκνες, πιο άχαρη και από την αδιάφορη αδελφή της Άλμα, άσχημη για τα δεδομένα της εποχής και σίγουρα outsider στην κούρσα γάμου και στον πανικό που επικρατεί ανάμεσα στις επίδοξες νύφες του ονειρικού πρίγκιπα. Όταν η μάνα της, η Ρεμπέκα, ανακαλύπτει πως ο φρέσκος της σύζυγος, και πατέρας της Άγκνες, δεν έχει την περιουσία που φανταζόταν, μπαίνει στη διαδικασία να μεταμορφώσει την Ελβίρα από ασχημόπαπο σε κύκνο. Αυτό το procedural δράμα παρουσιάζει η Νορβηγίδα Έμιλι Μπλίσφελντ ως τη δική της εκδοχή της Σταχτοπούτας, μετατοπίζοντας το επίκεντρο από τη συνήθη παραμυθένια καλλονή ή ακόμη και από τη μητέρα/μητριά –την απέδωσε με υποκριτικό οίστρο η Κέιτ Μπλάνσετ στην πρόσφατη και πιο ενδιαφέρουσα version της Disney απ’ όλες τις υπόλοιπες «ανθρώπινες» μεταφορές των παλιών κινουμένων σχεδίων– στη στοχοποιημένη κακομοίρα της υπόθεσης, ενώ η πλεκτάνη δεν υπήρξε ποτέ δική της ιδέα και το concept της επιδερμικής της βελτίωσης κινήθηκε από τις περιστάσεις και τον περίγυρο· μια ταξική και οικογενειακή τραγωδία που αναβαθμίζεται από μυθιστορηματική υποσημείωση σε σεναριακή ανακάλυψη, όπως αντίστοιχα η περίπτωση των Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν του Άμλετ από τον Τομ Στόπαρντ. Η Μπλίσφελντ φυσικά και προτιμά τη ζοφερή πρώτη ύλη των αδελφών Γκριμ έναντι της παραποιημένης διασκευής με την οποία έχει εμβολιαστεί όλος ο πλανήτης από τη βρεφική του ηλικία, αλλά το Ugly stepsister κολλάει μονότονα στον χειρουργικό, στεγνό φεμινισμό της σχεδόν φετιχιστικής απεικόνισης των βασανιστηρίων της Ελβίρα, από τη ραφή βλεφαρίδων στα διάτρητα τσίνορά της μέχρι το σκουλήκι που καταπίνει για να τρώει το φαγητό της και να αδυνατίζει όσο το δυνατό περισσότερο. Η διαφορά της από το φανταχτερά φρικιαστικό ταξίδι της Ελίζαμπεθ Σπαρκλ στην αιωνιότητα της νεότητας είναι ότι το Substance δεν παύει ποτέ να είναι συναρπαστικό υβρίδιο επιστημονικής φαντασίας και χολιγουντιανού ρεαλισμού, διανθισμένο με άπειρες κινηματογραφικές αναφορές, ενώ το ανάποδο στόρι της άτυχης αδελφής μια ταινία στοχευμένων μηνυμάτων, μαστόρικα κατασκευασμένη, με μερικές ωραίες σκηνοθετικές στιγμές, όπως τα βλέμματα της Ελβίρας και της Άγκνες που διασταυρώνονται στην κρίσιμης σημασίας, αν και αναμενόμενης εξέλιξης, χοροεσπερίδα.