Χειμαρρώδες και παρορμητικό, με flashbacks, ταινίες μέσα στην ταινία, αναφορές και εμπνεύσεις που βγαίνουν αυθόρμητα και αυθαίρετα από το μυαλό του σκηνοθέτη, το Motherland είναι πρωτίστως μια προσπάθεια για επαφή με το αδύνατο, από την ανάγκη του πρωταγωνιστή για επικοινωνία με τη νεκρή μητέρα του μέχρι τη δημιουργία της ίδιας της ταινίας.

 

Η αναζήτηση της ευαισθησίας μέσα από την πρόκληση και το παράλογο, το ανοιχτό φλερτάρισμα με το αβανγκάρντ και οι οικονομίδειοι διάλογοι διατηρούν ως το τέλος το ενδιαφέρον σε μια ανορθόδοξη σειρά επεισοδίων, σε μια πορεία όπου, μεταξύ άλλων, συναντούμε για τελευταία φορά τη Μαίρη Τσώνη.