Στην Ισπανία δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει για την ιστορία του Ενρίκ Μάρκο, του ανθρώπου που προσποιήθηκε επιτυχημένα επί χρόνια τον επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος, εκτελώντας , μάλιστα, και χρέη προέδρου της σχετικής ισπανικής ένωσης. Για θεατές εκτός της ιβηρικής χερσονήσου σίγουρα υπάρχει και το πρόσθετο ενδιαφέρον της γνωριμίας με αυτή την απίστευτη ιστορία ενός αληθινού ψέματος που για καιρό κανείς δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει, καθώς αναφέρεται σε ένα από τα φριχτότερα εγκλήματα του 20ου αιώνα.

 

Οι δημιουργοί Αϊτόρ Αρέγκι και Τζον Γκαράνιο ξεκινούν την ταινία με μια κλακέτα, παίζουν συχνά με τις διαστάσεις του κάδρου, υπογραμμίζοντας δια της αισθητικής την αντιπαραβολή μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας. Τα ερωτήματα που θέτουν πολλά  - μπορεί πχ. οι αφηγήσεις του Μάρκο να διαφώτισαν περισσότερο αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ιστορίας, μα αγιάζει ο σκοπός τα μέσα;- προς τιμήν τους δεν καταφεύγουν στη λύση του εύκολου «ψυχολογισμού» για να διαγνώσουν τα κίνητρα του Μάρκο, θέτοντας ερωτήσεις σαν την παραπάνω στο κοινό, που, αναπόφευκτα, θα έχει πολλά να συζητήσει μετά το πέρας της προβολής.