Η Κλερ Ντενί έφερε δυο ταινίες σε major φεστιβάλ το 2022: το αγγλόφωνο Stars at noon με τη Μάργκαρετ Κουόλι και τον Τζο Όλγουιν, που απέσπασε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στις Κάννες, και τις Δύο όψεις του ξυραφιού, με το οποίο τρεις μήνες νωρίτερα η Γαλλίδα σκηνοθέτις, στα 76 της χρόνια, κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Βερολίνο ‒ για την τελευταία δανείστηκε τον τίτλο από ένα τραγούδι των αγαπημένων της συνεργατών Tindersticks, αλλάζοντας τον από το πιο πεζό αρχικό Avec amour et acharnament. Σε συνεργασία με τη συγγραφέα του μυθιστορήματος και σεναριογράφο Κριστίν Ανγκό, όπως και στο Let the sunshine in, υφαίνει μια τριγωνική σχέση ανάμεσα στη Σάρα της Ζιλιέτ Μπινός, τον σύντροφό της, Ζαν (Βενσάν Λεντόν), και τον καλό του φίλο και πρώην εραστή της, Φρανσουά (ο Γκρεγουάρ Κολέν από το Beau Travail).

 

Ο Ζαν και η Σάρα φαίνεται να διανύουν μια υπέροχη φάση στον έρωτά τους, όταν εκείνη, καθ’ οδόν προς το υψηλού προφίλ ραδιοφωνικό της πρόγραμμα, βλέπει τυχαία στον δρόμο τον άνδρα που παράτησε παρορμητικά και απροειδοποίητα, συνειδητοποιώντας πως όχι μόνο δεν τον ξέχασε ποτέ αλλά εξακολουθεί να τον ποθεί, προφανώς γιατί δεν είχε πενθήσει τη διακοπή της σχέσης τους, έστω κι αν αυτή την προκάλεσε. Η κατάσταση σταδιακά εντείνεται όταν ο Φρανσουά προτείνει στον Ζαν μια επαγγελματική συνεργασία στον τομέα του αθλητικού management, πυροδοτώντας άσχημες μνήμες από το παρελθόν του: ο Ζαν είχε καταδικαστεί για κάτι που δεν αποκαλύπτεται ακριβώς, αλλά σχετίζεται με τη δουλειά του, και παλεύει ακόμη με τις συνέπειες, όπως και με την ελλιπή επαφή με τον έφηβο γιο του, ο οποίος μένει μόνιμα με τη γιαγιά του (Μπιλ Οζιέ) και δεν εμπιστεύεται τον απόντα πατέρα του.

 

Η Ντενί, ως άλλος Τορκεμάδα των συναισθημάτων, έτσι όπως εξετάζει με ανελέητα κοντινά τα πρόσωπα και τις παραμικρές αλλαγές στην έκφραση και στη σκέψη, παρακολουθεί τη βασίλισσα του δράματος Μπινός στο άλυτο δίλημμα που την εκθέτει μπροστά σε δυο άνδρες που αγαπά, αλλά δεν χωρούν σε βιώσιμο σχήμα. Ο τρόπος που εκφέρει την αλήθεια ακροβατεί μεταξύ του χάσματος που βιώνει και της αλήθειας που αδυνατεί να συλλάβει, και όσο πιο πειστική και άνετη προσπαθεί να δείχνει τόσο το ψέμα που πλάθει την προδίδει. Με πολλούς διαλόγους και σκηνές που κρατούν το ενδιαφέρον λόγω της ικανότητας των Λεντόν και Μπινός, αν και δεν ρέουν αφηγηματικά, ο Φρανσουά του Κολέν παραμένει ένα μετέωρο ιχνογράφημα χαρακτήρα, ποτέ εντελώς πραγματικός, ούτε όμως συναρπαστικά νοερός, και οι Δύο όψεις του ξυραφιού διασταυρώνονται μόνο σποραδικά με τον επώδυνο αισθησιασμό της απαγορευτικής διττότητας της αγάπης.