Το ψύχραιμο πολιτικό δράμα του Ισιάρ Μπολάιν αρνείται να ενδώσει σε διχαστικά συμπεράσματα, όπως ακριβώς επιθυμεί να χειριστεί τη σοβαρή υπόθεση του πολιτικού συζύγου της η ηρωίδα.

 

Η Μαϊσαμπέλ (στιβαρή η Μπλάνκα Πορτίγιο) έμεινε χήρα το 2000 όταν δυο μέλη της ΕΤΑ πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Χουάν Μαρία Χαουρέγκι και μόλις δέκα χρόνια μετά δέχεται να συνοδευτεί από σωματοφύλακες σε μια σειρά συναντήσεων με τους φυλακισμένους και απογοητευμένους δολοφόνους, ενώ η κόρη της, ακόμα απαρηγόρητη από την απώλεια του αγαπημένου της πατέρα, δείχνει ανένδοτη και κάθετη στις θέσεις της.

 

Το Μαϊσαμπέλ εξετάζει τη συμφιλίωση, καθώς βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον δρόμο της μεταμέλειας που ακολουθούν οι δύο εκ των τριών δολοφόνων, δείχνοντας την ιδεολογική κατάρρευση των σκοπών που κάποτε τους όπλισαν τυφλά ‒ οι εντολοδόχοι Βάσκοι αυτονομιστές είχαν ελάχιστη ιδέα για το ποιόν των θυμάτων τους.

 

Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, δεν αναλώνεται σε ιστορικές λεπτομέρειες για την οργάνωση και τα χτυπήματα, επιλέγοντας μια αργή, συναισθηματική αφήγηση.