Ενορχήστρωση, timing κaι ένα ατόφιο κωμικό ταλέντο, ελεύθερο να κάνει τα μαγικά του. Αυτά είναι τα απαραίτητα συστατικά για μια καλή κωμωδία, ο Μπλέικ Έντουαρντς γνώριζε τη συνταγή καλύτερα από τον καθένα και το απέδειξε αρκετές φορές στην καριέρα του. Στο πιο σοφιστικέ The Pink Panther (1963), που είδαμε σε επανέκδοση πριν από έναν μήνα, μας σύστησε τη φιγούρα του επιθεωρητή Κλουζό, εδώ, όμως, ο Πίτερ Σέλερς την τελειοποίησε, εντάχθηκε στο μείγμα και η σπαρταριστή φιγούρα του επιθεωρητή Ντρέιφους, η ψυχική (αλλά και η σωματική) υγεία του οποίου απειλείται διαρκώς από την ηλιθιότητα και τη μνημειώδη τύχη του Κλουζό, και τα υπόλοιπα έμειναν στην ιστορία.

 

Σαφώς η πιο αστεία ταινία της σειράς, σαφέστερα από τις πιο αστείες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ, με τις αθάνατες μελωδίες του Χένρι Μαντσίνι να σιγοντάρουν αρμοστά και το μυστήριο να λύνεται στο τέλος κυριολεκτικά από μόνο του.