Το ερωτικό ξύπνημα μιας δεκαεξάχρονης μαθήτριας αποκτά δραματικό υπόβαθρο επειδή ο αποδέκτης του σκιρτήματός της, που ανταποδίδει και επαυξάνει, είναι ένας τριανταπεντάχρονος ηθοποιός που παίζει σε μια γειτονική θεατρική σκηνή.

Η Σουζάν Λεντόν, κόρη του βραβευμένου Βενσάν και της επίσης ηθοποιού Σαντρίν Κιμπερλέν, έγραψε το 16 φορές άνοιξη στα δεκαπέντε της και το σκηνοθετεί στα είκοσι. Πρωταγωνιστεί, με ένα παριζιάνικο «δεν με νοιάζει» που θυμίζει τη Σαρλότ Γκενσμπούρ, χωρίς το kink, και διανύει με φυσικότητα τη βασανιστική έκσταση της πρώτης φοράς, ρομερικά και δροσερά, σε μια σχέση όπου το κοινό σημείο μεταξύ της Σουζάν και του Ραφαέλ, εκτός από την ειλικρινή έλξη, είναι ότι βαριούνται ‒ εκείνη τα πάντα κι εκείνος τη δουλειά του και οτιδήποτε δεν είναι η νέα του αγάπη.

Η Λεντόν έγραψε για τον εαυτό της έναν αποφασιστικό χαρακτήρα με αθόρυβη προσωπικότητα που αποκαλύπτεται στις λεπτομέρειες των επιθυμιών της και στο περιθώριο της ευγενικής, ευπειθούς συμπεριφοράς της. Με τον Ραφαέλ μιλούν στον πληθυντικό και καταφέρνει να τον φέρει στην ηλικία της. Έχει επιλέξει σωστά για το ντεμπούτο της στην ερωτική περιπέτεια και μέσα σε εβδομήντα πέντε λεπτά σταθμίζει και ελέγχει μια απαλή διαδρομή από μικρές πλατωνικές συναντήσεις αμήχανης αναστάτωσης. Μια σεμνή επιστολή στο φλερτ.