Το πρώτο από τα τέσσερα βιβλία της Λόρεν Κέιτ, που γράφτηκε το 2009, δημιουργήθηκε από τη μεγάλη ανάγκη του εκδοτικού κόσμου για όλο και περισσότερες ιστορίες που να απευθύνονται σε young adults και εκμεταλλεύτηκε τη μόδα, φέρνοντας τρεις ακόμη συνέχειες που γλυκοκοιτούσαν το σύμπαν του Twilight, μόνο που, αντί για βρικόλακες και λυκανθρώπους, εδώ υπάρχουν έκπτωτοι άγγελοι. Η αναπόφευκτη κινηματογραφική μεταφορά, όμως, είναι κάτι σαν το Twilight των φτωχών με ανέκφραστα νεαρά πρόσωπα και φτηνιάρικα εφέ και μοιάζει πλέον ετεροχρονισμένη, μια που μεγαλύτερες παραγωγές πρόσφατα απέτυχαν εμπορικά λόγω του κορεσμού του είδους. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, από τη στιγμή που το φιλμ αποτελεί μια παρατεταμένη και φλύαρη εισαγωγή που έγινε με την ελπίδα να πιάσει μήπως και δημιουργηθούν συνέχειες, αλλά στη μεγαλύτερη διάρκειά του αποτελεί ένα γελοίο θέαμα που δείχνει μέχρι και αγγέλους να παίζουν ξύλο για την καρδιά της αγαπημένης τους. Από τον Σκοτ Χικς, που κάποτε έκανε ταινίες σαν τον Σολίστα και το Χιόνι κάτω από τους κέδρους.