Υπόθεση:

Ο Λαμπέρ είναι εθισμένος – στο σεξ. Λόγω του εθισμού αυτού, έχασε κάποτε τη δουλειά του ως πιλότος, αλλά τώρα προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του με τη βοήθεια μιας ομάδας υποστήριξης και την νέα του δουλειά ως σύμβουλος γάμου. Η Ζουντίτ είναι μια νυμφομανής που λατρεύει να ρίχνει άντρες στο κρεβάτι και ειδικά αυτούς με τους οποίους συνεργάζεται επαγγελματικά. Όταν κάνει αίτηση για μια θέση εργασίας στο γραφείο του Λαμπέρ, η έλξη μεταξύ τους είναι άμεση και αμοιβαία. Όσο όμως εκείνη προσπαθεί να τον γοητεύσει, τόσο εκείνος προσπαθεί να «κρατηθεί» και να χτίσει μια υγιή σχέση μαζί της, η οποία θα δεν θα βασίζεται μόνο στο σεξ. Κάθε μέρα, όμως, ο στόχος του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος αφού πασχίζει να αμύνεται ενάντια στις συνεχείς ερωτικές της επιθέσεις.

 

Η Τόνι Μάρσαλ, η μοναδική γυναίκα με Σεζάρ Σκηνοθεσίας για το Venus Beauté (Institut), που συμπτωματικά είχε συγγράψει με τον νικητή του φετινού Χρυσού Φοίνικα, Ζαν Οντιάρ, εκθέτει ανεπανόρθωτα τη Σοφί Μαρσό και τον Πατρίκ Μπριέλ, σε μια κατ' ευφημισμό κωμωδία που έχει τίτλο Θέλεις ή δεν θέλεις, από το παλιό τραγούδι της Μπαρντό και του Δάκη, όχι του Ρουβά, και ζευγαρώνει κινηματογραφικά δύο σεξομανείς, έναν μετανοημένο και μια αμετανόητη. Οι δύο έμπειροι ηθοποιοί που υποδύονται ένα ντουέτο συμβούλων γάμου δεν δένουν με τίποτα: η Μαρσό παίζει το αναξιοπρεπές παρτσακλό (και είναι πραγματικά κρίμα για μια σέξι, νεανική γυναίκα που πέρσι έδειξε πόσο κομψά κι ωραία αναδίδει ερωτισμό στην Τυχαία Συνάντηση) που χτυπιέται σαν ξεκούρδιστο χταπόδι στην ιδέα της συνουσίας, λέγοντας ατάκες του τύπου «μα, άνθρωπος είμαι, με αιδοίο», και ο Μπριέλ τον πρώην εθισμένο και νυν δυσκοίλιο γυναικά που δεν είναι καθόλου αστείος, όπως καθόλου αστεία δεν είναι αυτή η αντι-ρομαντική, μεγαλοαστική κομεντί παλιομοδίτικων ηθών και καταπιεσμένης συμπεριφοράς.