Τα ερωτικά γράμματα προς σύγχρονες μεγαλουπόλεις που οραματίστηκε μια ομάδα παραγωγών στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας κατάφεραν να στρέψουν το βλέμμα του μεγάλου κοινού τόσο στην καρτ-ποστάλ λογική στην οποία κινήθηκαν όσο και στις βαρβάτες υπογραφές σκηνοθετών που εξασφάλισαν, οι οποίες εγγυόνταν στους πιο δύσπιστους εκλάμψεις σπουδαίου σινεμά.

 

Αυτό συνέβη στο Paris, je t' aime το 2006, όμως, μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα, στο Βερολίνο και στην τέταρτη ταινία της σειράς, οι σκηνοθετικές υπογραφές έγιναν λιγότερο διακριτές και μας έμεινε η καρτ-ποστάλ.

 

Εδώ στο επίκεντρο βρίσκεται η γερμανική μητρόπολη ως κέντρο συνάντησης τυχοδιωκτών και ονειροπόλων και ως πεδίο ένωσης πολιτισμών μέσα από λόγια που μοιάζουν με σλόγκαν από κατάστημα με προκάτ αναμνηστικά της πόλης και μικροϊστορίες δίχως έμπνευση που εισβάλλουν η μία στην άλλη, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μεγαλύτερου πλαισίου.