Ο εκ Κεμπέκ Ξαβιέ Ντολάν είναι μυστήριο τρένο: πεισματάρης, χειμαρρώδης και εμμονικός. Ένας τρυφερότερος, ερωτικότερος, υστερικότερος Φασμπίντερ για τον 21ο αιώνα που έχει βαλθεί να σπάσει τα ρεκόρ παραγωγικότητας, έχοντας σκηνοθετήσει 5 ταινίες, με το Mommy που είδαμε στις Κάννες και απέσπασε το βραβείο της επιτροπής, συμβολικά εξ ημισείας με τον βετεράνο Ζαν Λικ Γκοντάρ, πριν κλείσει τα 25 του χρόνια! Οι φαν του ελπίζουν να μην καεί πριν από την ώρα του με τον ρυθμό του και οι σκεπτικοί εύχονται να ωριμάσει για να πήξει το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Με το Mommy επανέρχεται στην ταραχώδη σχέση μάνας-γιου που τον απασχόλησε στο ντεμπούτο του. Και τα καταφέρνει περίφημα, με έναν μαξιμαλισμό που δεν βγαίνει αμάσητος αλλά συναρπαστικός, με μια δόση επαναληπτικότητας. Η πρωταγωνίστρια παλεύει να συντηρήσει αλλά και να βοηθήσει συναισθηματικά και πρακτικά τον ατίθασο, έφηβο γιο της. Ο δεσμός τους είναι ολοκληρωτικός, σχεδόν ερωτικός, με περιστασιακές σεξουαλικές νύξεις – ο Ντολάν δεν κεντράρει στο σκάνδαλο αλλά στην παθιασμένη εμπειρία δύο ζωντανών ανθρώπων που ζουν 100% και κινδυνεύουν να καούν, αλλά ο ένας πέφτει στη φωτιά για τον άλλο. Είναι μια ακόμη φαντασίωσή του για την επώδυνη εμπειρία της οικογένειας, γεμάτη τραγουδιστικές σεκάνς και περίτεχνα ξεσπάσματα, με καλύτερη την προβολή στο μυαλό της μάνας για το πώς θα ήταν ο γιος της στο μέλλον – ευτυχισμένος και αποκατεστημένος, σαν πρίγκιπας σε χολιγουντιανό ρομάντσο. Ο εν λόγω προβληματικός νεαρός, ένας αφοπλιστικός, εξίσου χαριτωμένος και εκνευριστικός μπελάς με ανύπαρκτες κοινωνικές δεξιότητες και κυμαινόμενη συμπεριφορά που μπαινοβγαίνει σε κλινικές αποκατάστασης της ψυχικής του υγείας, είναι ο Αντουάν Ολιβιέ Πιλόν που ο Ντολάν σκηνοθέτησε στο ασπρόμαυρο, βίαιο και εντελώς σε αργή κίνηση βιντεοκλίπ College Boy των Indochine. Η μάνα του, αστεία και γενναιόδωρη, ενσαρκώνεται από την Αν Ντορβάλ. Θα ήμουν ο πρώτος που θα απογοητευόταν έκδηλα με το κόλπο του Ντολάν να αλλάξει φορμάτ μέσα στην ταινία: από αρχικά καθαρό τετράγωνο, που εστιάζει στα κοντινά, μετατρέπεται σε εμφατικό σινεμασκόπ, για να δηλώσει την ευτυχία του. Ωστόσο λειτουργεί αισθητικά, χωρίς να παρεμβάλλεται στο περιεχόμενο. Σημάδι ενθουσιασμού και νεότητας, αλλά όχι in your face αλαζονείας – ευτυχώς...