Η ταινία Διαφθορά είναι ουσιαστικά το χειμαρρώδες πορτρέτο του αστυνομικού Μπρους Ρόμπερτσον, ενός μανιοκαταθλιπτικού άνδρα που φέρεται αγρίως επιθετικά στις γυναίκες, επικίνδυνα και δόλια στους συναδέλφους του, αναίτια σκάρτα στον καλόκαρδο φίλο του. Ταλανίζεται από καταχρήσεις και ουσίες, καταρρέει καθημερινά, ενώ την ίδια στιγμή καλείται να λύσει μια σοβαρή υπόθεση φόνου. Είναι η περίπτωση ενός ανεξέλεγκτου ρατσιστή και σεξιστή, τον οποίο έχει εγκαταλείψει η σύζυγός του, βουτηγμένου στα ψέματα, στην υποκρισία και στις αυταπάτες, με ανεπίλυτα ψυχολογικά τραύματα από την παιδική του ηλικία, που είναι θέμα χρόνου να ξεσκεπαστεί, καθώς υποπίπτει σε σωρεία λαθών τακτικής και διαδικασίας αλλά και ασυμμάζευτων ηθικών παραβάσεων.

 

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε πως το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται η ταινία είναι του Ίρβιν Γουέλς, συγγραφέα του Trainspotting, η σκηνοθεσία του Τζον Σ. Μπερντ είναι μια κατά γράμμα αναφορά, σαν ερωτική εξομολόγηση, στην ταινία του Ντάνι Μπόιλ από τα '90s, με τη σκωτσέζικη αθυροστομία να κυριαρχεί και την αυτοκαταστροφική πορεία του ήρωα να μοιάζει με σπιράλ θανάτου, αυτήν τη φορά στην καρδιά του συστήματος και όχι στο περιθώριο. Ο τεχνίτης Μακαβόι μπορεί να τα δίνει όλα σε ένα θαρραλέο ξεγύμνωμα, αλλά η αμετροέπεια του Μπρους, όπως σκηνοθετείται ανάμεσα στην φαντασία του παρελθόντος και των φαντασμάτων που τον στοιχειώνουν και τη ζοφερή, εφιαλτική πραγματικότητα της διπολικής συμπεριφοράς του, τον εγκλωβίζει αναγκαστικά σε μια συνεχή υπερβολή, σαν εκτροχιασμένο φορτηγό που ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του.