Ο Σον Ντέρκιν είχε εντυπωσιάσει στο Φεστιβάλ του Sundance με το καλτ δράμα Martha Marcy May Marlene με την Ελίζαμπεθ (και σαφώς πιο ταλαντούχα από τις τρεις αδελφές) Όλσεν. Πέρασαν 9 χρόνια από τότε, δούλεψε πάνω σε ταινίες που δεν έγιναν ποτέ, όπως το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι(;) και η βιογραφία της Τζάνις Τζόπλιν με τη Μισέλ Γουίλιαμς, έγινε πατέρας και παραγωγός σε πρότζεκτ φίλων του και επανήλθε φέτος στο ίδιο φεστιβάλ, τηρώντας την υπόσχεση που είχε δώσει: η Φωλιά είναι ένα οικογενειακό θρίλερ με τόσο φροντισμένη και καλογραμμένη εσωτερικότητα, που κατατροπώνει άνετα το καταπατημένο από τη δωρεάν βία και τις αναμενόμενες ανατροπές είδος.

 

Η μαεστρία του στην ένταση υποβάλλεται από την ατμόσφαιρα. Έχοντας ξεκινήσει ως οπερατέρ, συνεργάστηκε στενά με τον Ούγγρο dp Ματίας Ερντέλι (Ο γιος του Σαούλ) για να συνθέσει για να δημιουργήσει νατουραλιστικούς φωτισμούς, αφήνοντας συχνά τα πρόσωπα στη σκιά ή στο σκοτάδι. Η δύναμη της στιγμής αναδίδεται σε κάθε σκηνή με τρόπο διαφορετικό: οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι ένα ζευγάρι, ο Ρόρι και η Άλισον, που μετακομίζουν από τις ΗΠΑ στην Αγγλία με την έφηβη κόρη της και τον μικρότερο γιο τους.

 

Η πρωτοβουλία ανήκει στον φιλόδοξο Βρετανό χρηματιστή Ρόρι, που θέλει να εκμεταλλευτεί την οικονομική συγκυρία και να αρπάξει την ευκαιρία του επερχόμενου Big Bang του 1986 από τα μαλλιά. Θα συνεργαστεί με τον γηραιό, έμπειρο προϊστάμενό για να μεταφέρει τον αέρα της «κουρασμένης Αμερικής» στα παλιά του λημέρια, στους συγκριτικά αδαείς και άσχετους με τον ασύδοτο ριγκανισμό που μετέτρεψε τη χώρα σε μια επικίνδυνη φούσκα οπορτουνισμού.

 

Ο Ρόρι επιμένει για την απόφαση του ξεσπιτώματος και διαβεβαιώνει την Άλισον πως «το 'χει», ελέγχει την κατάσταση, ακόμη και όταν, έχοντας προηγηθεί, τη φέρνει σε αμηχανία έχοντας νοικιάσει μια μπαρόκ έπαυλη στο Σάρεϊ, προσφέροντάς της, για να την γλυκάνει, μια πανάκριβη γούνα. Το σπίτι εξελίσσεται σε κύριο χαρακτήρα της ταινίας. Αχανές και χωρίς ψυχή, παρά τη βαρύτιμη κατασκευή και τα περίτεχνα έπιπλα, απειλεί να τους καταπιεί ‒ «εδώ έμειναν οι Led Zeppelin όταν ηχογραφούσαν ένα άλμπουμ τους», της λέει για να την εντυπωσιάσει.

 

Ο Ρόρι του Τζουντ Λο αριστεύει στη γοητεία και στο ψηστήρι, αλλά, όπως του επισημαίνει και το παμπόνηρο αφεντικό του, προσπερνά τις λεπτομέρειες και, σε πείσμα των προτερημάτων του, είναι καλύτερος όταν καβαλά το κύμα της επιτυχίας παρά στις στις δύσκολες φάσεις. Γίνεται εμφατικά σαφές πως τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το ιδανικό πλάνο όταν η Άλισον (εξαιρετική η Κάρι Νουν του τηλεοπτικού «Φάργκο»), που εκπαίδευε αναβάτες, αναγκάζεται να δουλέψει σε μια γειτονική φάρμα.

 

Η άρνηση του Ρόρι να παραδεχτεί την πραγματικότητα εξηγείται σταδιακά και αποκαλύπτεται, ξεφλουδίζοντας τη χαριτωμένη επιφάνεια ενός άντρα σε άρνηση. Διακριτικά, η Φωλιά θίγει τον ανοίκειο γάμο δύο χωρών με βάση το χρήμα, χρησιμοποιώντας την προσωπική αλλοτρίωση ως μεταφορά για την ύπουλη ορμή της απληστίας. Ουσιαστικά, πραγματεύεται την ταυτόχρονη ενηλικίωση ολόκληρης της οικογένειας Ο'Χάρα, οδηγώντας στην υπόγεια αποδόμησή της στο τελευταίο ημίωρο της διάρκειας μιάμισης ώρας ταινίας.

 

Δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ του καλού και του κακού στο σύμπαν του Ντέρκιν ‒ ειδικά ο Ρόρι δεν διαθέτει καν το σατανικό πλεονέκτημα του Τζον Χοκς, ηγέτη της αίρεσης στη Μάρθα, αν και κατέχει την κοινωνικά αντίστοιχη τέχνη της αποπλάνησης. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παραβολή για τις κατακτήσεις του #metoo, τοποθετημένη σε μια εποχή που οι γυναίκες συναινούσαν στον αυτοπεριορισμό τους, ειδικά αν συνοδευόταν από μια ζωή διακοσμημένη και λουσάτη.