Υπάρχουν οι επανεκδόσεις σχετικά άγνωστων διαμαντιών, «ταινίες που αγαπάς πολύ, απλώς δεν το ήξερες», όπως θα σου έλεγε ο διανομέας. Και υπάρχουν, πάλι, κι εκείνες οι μεγάλες δόξες, οι σταθερές αξίες που δοκιμάστηκαν μέσα στον χρόνο και, παρά την υπερπροβολή τους, δεν χορτάσαμε ποτέ να βλέπουμε. Μία από αυτές είναι και η Καζαμπλάνκα του Μπόγκαρτ και της Μπέργκμαν, του «As time goes by» και της «αρχής μιας υπέροχης φιλίας», του μπαρ που «απ’ όλα τα μπαρ του κόσμου» έμελλε να επανενώσει πρόσκαιρα δυο ανθρώπους που χώρισε ο πόλεμος και ενός φινάλε που ξεκαθαρίζει τη (διόλου) λεπτή γραμμή που χωρίζει το fling από τον ατόφιο έρωτα. Η ταινία αυτή θα αποτελέσει και φέτος καταφύγιο για ερωτοχτυπημένους (και μη) σινεφίλ, λειτουργώντας παράλληλα και ως λυδία λίθος για την εξακρίβωση της καταλληλότητας του ερωτικού μας συντρόφου: μάλλον δεν θέλεις να είσαι με κάποιον που δεν θέλει να δει μαζί σου την Καζαμπλάνκα κάτω από τ’ αστέρια.