Δύο πράγματα μπορείς να αναγνωρίσεις στον Τιμ Στόρι και στη δημιουργική ομάδα πίσω από τις νέες κινηματογραφικές περιπέτειες των χαρακτήρων των Ηanna & Barbera. Το ένα είναι ότι δεν επιχείρησαν να δώσουν στους ήρωες φωτορεαλιστική όψη αλλά επέμειναν στο σκίτσο, έστω και ψηφιακό. Το δεύτερο, ότι τήρησαν την παράδοση και τους κράτησαν βωβούς, σε αντίθεση με την προηγούμενη, ολοσχερώς animated κινηματογραφική τους εξόρμηση, το ατυχές Tom and Jerry: The Movie (1992). Και τα θετικά σταματούν εδώ, καθώς οι ήρωες είναι περιφερειακοί χαρακτήρες στην ίδια τους την ταινία, μια σαχλή κομεντί σαν αυτές τις πρόχειρες παραγωγές του Netflix που ο αλγόριθμος προσπαθεί να σε πείσει ότι είναι για σένα. Η αθωότητα και η slapstick μούρλα των κλασικών, ολιγόλεπτων επεισοδίων τους έχει πάει περίπατο.