Με αίμα χτισμένη, κάθε πέτρα και καημός, κάθε καρφί της κι αναστεναγμός. Ο λόγος για την αγροικία της Ρέινορ και του Μοθ, την οποία χάνουν λόγω μιας ατυχούς επένδυσης του τελευταίου. Ταυτόχρονα, ο Μοθ μαθαίνει ότι βρίσκεται στο πρώτο στάδιο μιας σπάνιας νευροεκφυλιστικής ασθένειας. Eπειδή δεν είναι σε προχωρημένο στάδιο, δεν πληροί τα κριτήρια κοινωνικής στέγασης, έτσι οι δυο τους βρίσκονται στους πέντε δρόμους. Μέχρι να σκεφτούν τι θα κάνουν στο μέλλον, αποφασίζουν να διανύσουν τα 630 μίλια της νοτιοδυτικής ακτής της Ουαλίας περπατώντας.

 

Βασισμένο στο ομώνυμο best seller και κρατώντας ψηλά το λάβαρο της «αληθινής ιστορίας», που λειτουργεί σαν θέλγητρο αλλά και σαν συγχωροχάρτι, το φιλμ της Μαριάν Έλιοτ αναμφίβολα αισθητικοποιεί την κατάσταση των δύο ηρώων, στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι εκεί έξω, καθώς η οικονομική ανέχ εια διευρύνεται. Δεν πιστεύουμε ότι η απώλεια ενός σπιτιού και η φτώχεια υποδεικνύουν απαραίτητα μια βουτιά στην κινηματογραφική αυτολύπηση ή ότι ο μόνος δρόμος κινηματογραφικής ανάδειξής τους είναι εκείνος της kitchen sink προσέγγισης, ωστόσο από αυτό το σημείο μέχρι την παράθεση γραφικών βοσκότοπων, μαγευτικών βυθών και την εκφορά γνωμικών τύπου «για να βρεις την ιδανική γεύση, πρέπει να πετύχεις τα βατόμουρα ανάμεσα στο τέλειο και το χαλασμένο» υπάρχει μια τεράστια απόσταση, καλυμμένη με την αβάσταχτη κοινοτοπία εγχειριδίων αυτοβοήθειας, απευθυνόμενων πρωτίστως σε προνομιούχους.

 

Πέραν της καλλιγραφημένης αποτύπωσης του Ντέβον και της Κορνουάλης, βασική αρετή της ταινίας είναι η παρουσία των Τζίλιαν Άντερσον και Τζέισον Άιζακς. Η πρώτη φέρει την ευχή και κατάρα της παρουσίας της σε μια σειρά-σταθμό για το είδος του φανταστικού, ο δεύτερος έχει τυποποιηθεί σε αυταρχικούς και μοχθηρούς ρόλους: αμφότεροι είναι ικανοί για ερμηνευτικά θαύματα, φτάνει να τους δοθεί η ευκαιρία. Μιλώντας τρυφερά μεταξύ τους, αποφεύγοντας κάθε ερμηνευτικό τρικ γοητείας και χτίζοντας στην οθόνη τη χημεία δυο ανθρώπων που το πιστεύουν όταν λένε «ότι θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί», οι δυο ηθοποιοί κατορθώνουν να προσπεράσουν τις προκατασκευασμένες προτροπές θετικότητας και επιστροφής στη φύση και να κομίσουν μερικές στιγμές αληθινής συγκίνησης.