Θα λέγαμε πως ο Γούντι Άλεν πάει, γέρασε κι αυτός, ξόφλησε, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε, αλλά έκανε το Matchpoint πριν από λίγα χρόνια και φρόντισε να μας κλείσει το στόμα για τέτοιου είδους βιτριολικά συμπεράσματα. Το Scoop που ακολούθησε αμέσως μετά και τώρα το Όνειρο της Κασσάνδρας δεν τιμούν την εντυπωσιακή του συγκομιδή.

Στην τελευταία του ταινία, βάζει δύο αδέλφια να διαφωνήσουν σε μια κρίσιμη απόφαση, αφού την έχουν εκτελέσει: ένας πλούσιος θείος από την Αμερική τους πιάνει στην ανάγκη και τους παρακαλεί εκβιαστικά να διαπράξουν ένα φόνο για λογαριασμό του, με χρηματικό αντάλλαγμα. Το τίμημα είναι μεγάλο για τον ένα από τους δύο. Ο χαρακτήρας του Φάρελ, ο Τέρι, που χάνει στα χαρτιά και ελπίζει πώς κάποτε θα πιάσει την καλή, βυθίζεται στις τύψεις και την κατάθλιψη και απειλεί τον πιο ανάλαφρο χαρακτήρα του Μαγκρέγκορ, τον Ίαν, που ποντάρει στη μυστήρια γκόμενα και τη μεγάλη ζωή.

Ο Άλεν παίζει με κάποιες βρετανικές συνήθειες και πιάνει απ' έξω την ταξική αναρρίχηση, αλλά δεν μας πείθει ότι γοητεύεται σε βάθος από κάτι καινούργιο, που να δικαιολογεί τα συστατικά της τραγωδίας σε ένα γρήγορο remix. Ενώ στο Matchpoint επέμεινε μαεστρικά στους χαρακτήρες, εδώ τρέχει χωρίς λόγο, λες και πρόκειται για τον Broadway Danny Rose ή τον Υπναρά. Μπερδεύει δηλαδή τους άλλους, που δεν του μοιάζουν καθόλου, σε καταστάσεις και διλήμματα που δεν είναι διόλου εκείνα που έπαιζε παλιότερα, με κωμικό μυαλό και νεοϋορκέζικο τέμπο.

Δεν τον βοηθούν καθόλου και οι δυο πρωταγωνιστές. Παίζουν υπνωτισμένα, υποτονικά και ψεύτικα αμφότεροι. Δεν μιλάνε μεν σαν τον Άλεν (όπως ο Κιούζακ ή ο Μπράνα στις Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϊ και το Celebrity αντίστοιχα) αλλά πασχίζουν να αφομοιώσουν το ρυθμό ομιλίας του και να κοντράρουν ιλαρά το μεγάλο δράμα που προοιωνίζουν οι επιλογές τους. Αν υπάρχει κάτι πραγματικά πρωτότυπο στην ταινία του Γούντι Άλεν είναι ότι εγκατέλειψε την εναλλαγή τζαζ και κλασικής μουσικής και επέτρεψε σε έναν συνθέτη, τον Φίλιπ Γκλας, να συνθέσει μια original παρτιτούρα, που δίνει άλλον τόνο - ίσως και το μοναδικό τόνο.