Δείγμα της πολυπολιτισμικής μετεξέλιξης της Disney, μετά τη Μοάνα (αλλά και το Coco της Pixar) το Ενκάντο, αισίως το 60ό animation του studio, μας μεταφέρει σε ένα απομακρυσμένο χωριό στα βουνά της Κολομβίας, όπου η οικογένεια Μαδριγκάλ ζει και απολαμβάνει το κληρονομικό μαγικό της χάρισμα, που όλα τα μέλη κατέχουν, πλην της πρόθυμης αλλά απογοητευμένης από την απόρριψη της αρχηγού της φαμίλιας, της δυναμικής γιαγιάς.

 

Ωστόσο η διοπτροφόρος, εγκρατής και καλόκαρδη Μίραμπελ, το outsider της υπόθεσης που μονίμως περισσεύει από την ωραία εξίσωση, θα προσπαθήσει να βοηθήσει όταν παρουσιάζεται μια ανεξήγητη ρωγμή στην ονειρεμένη ζωή του χωριού, το σπίτι κινδυνεύει και το θαύμα χρειάζεται επειγόντως σωτήρα.

 

Σε τραγούδια του πανταχού παρόντος Λιν Μανουέλ Μιράντα, οι δημιουργοί του οσκαρικού Ζωούπολη φτιάχνουν μια ζωηρή φαντασία με θέμα τη λειτουργία της οικογένειας ως κοινότητας μέριμνας και αλληλεγγύης, με ένα σχήμα που, ως ιδεατό σενάριο, θα μπορούσε να εκληφθεί ως απολογιστική παραβολή για τον Οίκο της Disney και το πέρασμά του από εργοστάσιο ονείρων και μαγείας σε ευσυνείδητο οργανισμό με νοιάξιμο που ξεπερνά τον τεχνολογικό και συγκινησιακό υπολογισμό.

 

Το Ενκάντο βελτιώνεται σημαντικά στο δεύτερο μέρος, αν και δεν αποφεύγει την αναμενόμενη κάθαρση.