Αλληγορία κατά της μαζικής δικτύωσης, η επανεκκίνηση του Terminator διατηρεί ανέπαφο τον ομφάλιο λώρο της Σάρα Κόνορ με τον προστάτη-Εξολοθρευτή της και πηγαινοέρχεται στον χρόνο, καθώς η Γη έχει καταστραφεί, 3 δισ. ανθρώπων έχουν χάσει τη ζωή τους και ο Τζον Κόνορ ηγείται των ανταρτών ενάντια στις μηχανές, αλλά στέλνει πίσω στο 1984 τον Κάιλ Ρις, το δεξί του χέρι, έναν προσηλωμένο στρατιώτη που ο Κόνορ έσωσε όταν ήταν παιδί και που θα οδηγηθεί από σημαντικές για την εξέλιξη της ιστορίας αναμνήσεις. Ο Άρνολντ παραμένει στο πόστο του, ομαλά γερασμένος, αφού το δερμάτινο κάλυμμά του ακολουθεί την ηλικία του. Γέρο τον αποκαλεί η Σάρα Κόνορ και η περιπέτεια απαιτεί σχετική προσήλωση από τον θεατή, αφού η διαδικτυακή εισβολή είναι ύπουλη και σχεδόν άτρωτη. Ευτυχώς, ο Αυστριακός δεν κάνει κατάχρηση του χρόνου και του ειδικού του ρόλου και επιλέγει μια συμβουλευτική στάση με ξερό χιούμορ, προσαρμοσμένο στα ώριμα ρομποτικά χαρακτηριστικά του ως Μπάστερ Κίτον των ταινιών δράσης. Η φιλοδοξία του νέου Εξολοθρευτή είναι να σταθεί από μόνος του, χωρίς να αποτελεί απαραίτητα συνέχεια ή επαναφόρτωση των προηγούμενων. Οι αναφορές σε αυτά που γνωρίζουμε δηλώνουν το «παρών», από την υγρή μεταμόρφωση των ανθρωποειδών ως το αμίμητο «I 'll be back», αλλά υπάρχει επίσης η σπίθα μιας καινούργιας αρχής σε έναν στέρεο σταθμό μιας κινηματογραφικής σειράς που προφανώς δεν παύει να αποτελεί σίγουρη επένδυση – και ακριβή.