Ένα κοάλα που ονομάζεται Buster στρατολογεί τον καλύτερό του φίλο για να τον βοηθήσει να παίξει τύμπανο για το θέατρό του, στο οποίο διοργανώνει έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Μετά τον Κούμπο και τις δύο χορδές, ο Μάθιου Μακόναχι εισέρχεται για τα καλά στον θαυμαστό κόσμο των κινουμένων σχεδίων και ο Μπάστερ Μουν που υποδύεται στο Τραγούδα, ένα πονηρούλι και μπριόζικο κοάλα/ιμπρεσάριος τραγουδιστών και συγκροτημάτων που πάντα αποτυγχάνει, φιλοδοξεί, για να ρεφάρει από τις απανωτές χασούρες, να μαζέψει άγνωστα ταλέντα και να τα συντονίσει σε ένα πρωτότυπο show, κάτι σαν τελευταία ευκαιρία τη καριέρας του, στο θεατράκι του στο Σαν Φρανσίσκο.

 

Ανομοιογενείς πρωταγωνιστές, αλλά ξεχωριστές προσωπικότητες σε αυτό του το εγχείρημα, είναι ο ευαίσθητος, μεγαλόσωμος γορίλας, γιος ενός γκάνγκστερ, ο Τζόνι με τη βελούδινη φωνή (Τάρον Έγκερτον), η αδέξια, αγοραφοβική, αλλά τόσο μελωδική ελεφαντίνα Μίνα (Τόρι Κέλι), η πανκ ρόκερ Ας (Σκάρλετ Τζοχάνσον, που γνωρίζαμε πως τραγουδάει, αλλά εδώ ερμηνεύει ξεχωριστά και τον χαρακτήρα της ανεξάρτητης περιθωριακής με τη χρυσή καρδιά), ο μεγαλοπιασμένος, αν και μικροσκοπικός, μάγκας ποντικός Μάικ (Σεθ Μακφάρλεν, που μιμείται επακριβώς τον Φρανκ Σινάτρα) με τη μεγάλη αυτοπεποίθηση και την αλαζονική συμπεριφορά και, τέλος, η γουρουνίτσα Ροζίτα (Ρις Γουίδερσπουν), που είχε εγκαταλείψει τα σχέδιά της για καριέρα στο τραγούδι για να μεγαλώσει τα 25 γουρουνάκια της και να φροντίσει τον μονίμως κουρασμένο σύζυγό της. Λεφτά δεν υπάρχουν, τα προβλήματα είναι πολλά, τα εμπόδια ακόμη περισσότερα (θυμίζουν την παράσταση που θέλουν να ανεβάσουν τα Muppets), αλλά γύρω από την επωδό του ονείρου της showbiz στήνεται ένα ανάλαφρο μιούζικαλ που συνδυάζει τα αντίστοιχα ασπρόμαυρα, πολυπρόσωπα μουσικοχορευτικά κονφετί της δεκαετίας του '30 που διαδραματίζονταν γύρω από ένα θεατρικό σανίδι, με το σύγχρονο μοτίβο των talent shows, με κίνητρο ένα χρηματικό έπαθλο και τους χαρακτήρες να ξεδιπλώνουν τις αδυναμίες και τα ταλέντα τους μέσα από την ειδική περίπτωση που εκπροσωπούν.Το Τραγούδα περιλαμβάνει 85 γνωστά τραγούδια, αναμειγνύει γνωστούς τραγουδιστές και διαφορετικούς ηθοποιούς που μπορούν να τραγουδήσουν (το autotune φαίνεται να στρογγυλεύει τις φωνητικές αποστάσεις), προχωράει με κέφι, σχεδιαστική σιγουριά αλλά και πολλές κορόνες για εύκολα επιφωνήματα, κάτι που το κάνει να φαίνεται γενικευμένο και απότοκο πολλών άλλων σχετικών – διασκεδαστικό ως κομμάτι ανθολογίας με ανθρωπόμορφα ζωάκια.