«Post coitum omne animal triste est*». Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ηλία Μαγκλίνη για τη LiFO

«Post coitum omne animal triste est*». Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ηλία Μαγκλίνη για τη LiFO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης / LIFO
0

Επιστρέφοντας απ' το σκοτεινό, ερημικό μονοπάτι που ενώνει τον Φάρο με τη Χρυσοπηγή, η Ελένη απλώνει ξαφνικά το κολεγιακό της σε έναν πλατύ βράχο και σπρώχνει απαλά τον Νίκο να καθίσει πάνω του. Ανασηκώνοντας τη φούστα της, αγκαλιάζει τη μέση του με τα ηλιοκαμένα πόδια της.

«Έτσι», του ψιθύρισε. «Κάτω από τ' αστέρια».

Λικνίζεται πάνω του κι εκείνος ρουφάει με μανία τις γλυκές, ροδαλές μπουκίτσες πάνω απ' την κοιλιά της. Τη στιγμή που χύνει μέσα της, εκείνη νιώθει στις λαγόνες της τον σπασμό του και κολλάει το σώμα της πάνω στο δικό του. Μένουν σ' αυτήν τη στάση κάμποση ώρα, βαριανασαίνοντας ο ένας στο αυτί του άλλου.

Ξαπλωμένος ανάσκελα, με την Ελένη στην αγκαλιά του, ο Νίκος αφήνεται στη φαντασμαγορία του νυχτερινού ουρανού. Χαζεύει τον Σείριο, τον Αντάρη, τον Βέγα, τον αστερισμό του Σκορπιού. Νοερά εντοπίζει όσα ουράνια σώματα παρατηρεί κάθε τόσο με το τηλεσκόπιό του: τα διπλά αστρικά συστήματα, το νεφέλωμα του Πέπλου, τη ζώνη του Ωρίωνα, τα Νέφη του Μαγγελάνου, τον γαλαξία της Ανδρομέδας.

Βρίσκεται ακόμα μέσα της όταν τον αρπάζει ο τρόμος. Το κενό που κοχλάζει.

Απ' όταν πάτησε το πόδι του στο αγαπημένο νησί με την Ελένη, μια τέτοια στιγμή παραδείσιας απλότητας ονειρευόταν. Το μύχιο αίσθημα παραμονεύει όμως: η αδημονία του πριν από το άγγιγμα και η νοσταλγία που τον κατακλύζει αμέσως μετά. Πάντα τόσο φευγαλέο αυτό που μεσολαβεί ανάμεσα στην αδημονία και τη νοσταλγία· άπιαστο.

Σηκώνονται σιωπηλά και ξεσκονίζονται. Λίγο πριν σβήσουν το φως στο δωμάτιο 9 της Φλώρας, με θέα την ολόφωτη, ασβεστωμένη πέτρινη γλώσσα της Χρυσοπηγής, η Ελένη τον ρωτάει ανήσυχη αν είναι καλά. Σφίγγει την κοπέλα πάνω του.

Στριφογυρνάει στον ύπνο του. Μετά από αρκετό καιρό, ονειρεύεται και πάλι τους γονείς του - σαν να βλέπει πάντα την ίδια ταινία αλλά με την ένταση του ήχου στο mute: ο πατέρας του και η μητέρα του μιλούν μα απλώς κουνάνε τα χείλη τους· λέξη δεν ακούει απ' όσα του λένε. Ντρέπεται να τους υπενθυμίσει ότι είναι και οι δύο νεκροί.

Ξυπνάει πριν σκάσει ο λυτρωτικός ήλιος κάπου πίσω από το αχνό περίγραμμα της Πάρου, στο πέρα Αιγαίο. Χαϊδεύει το γυμνό κορίτσι στο πλάι του, το φιλάει απαλά στον ώμο και βγαίνει στο μικρό βεραντάκι, κάτω από την κληματαριά. Αγέρωχο το πέτρινο μοναστήρι πιο κάτω και ολόγυρα το πέλαγος.

Ανοίγει το βιβλίο του και αντιγράφει μια φράση στο σημειωματάριό του: το διαστελλόμενο σύμπαν που ανακάλυψαν οι Α. Φρίντμαν και Έντουιν Χάμπλ φαίνεται πια να είναι ένας μικροσκοπικός κόκκος άμμου στη θυελλώδη ροή του χρόνου που κυλά με ορμή κατά μήκος μιας ελικοειδούς και επικίνδυνης κοίτης.

Ο Νίκος σηκώνει το βλέμμα: ένα καΐκι ξανοίγεται, κουκίδα μέσα στην πλατιά, αρυτίδωτη θάλασσα. Σύμφωνα με ένα σημαντικό αξίωμα της κοσμολογίας, την ονομαζόμενη κοσμολογική αρχή, δεν υπάρχει καμία προτιμητέα τοποθεσία στο σύμπαν. Στη μέγιστη κλίμακα, το σύμπαν μοιάζει το ίδιο παντού. Ωστόσο, όλα φαίνονται να απομακρύνονται από τη Γη. Δεν είναι όμως ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται καθώς κινούνται στο διάστημα, αλλά ότι ο μεταξύ τους χώρος τεντώνει και απλώνεται στο άπειρο.

Ο Νίκος προσπαθεί να φανταστεί τον εαυτό του να παρατηρεί τον νυχτερινό ουρανό με το τηλεσκόπιό του ύστερα από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια. Ο ένας μετά τον άλλο, οι γαλαξίες θα έχουν υποχωρήσει μέσα στο σκοτάδι. Το φως τους θα γίνεται ολοένα και πιο αχνό. Μέχρι να σβήσει.

Σε ένα τέτοιο σύμπαν, θα υπάρχουν αποκομμένα «σύμπαντα νησιά», σκορπισμένα μέσα σ' ένα σκοτεινό, παγερό πέλαγο, τόσο αχανές που σε 100 δισεκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας μας θα είναι ο μοναδικός μέσα σ' ένα απόλυτο σκοτάδι απεραντοσύνης.

Ο Νίκος αφήνει το βιβλίο. Παρατηρεί έναν ηλικιωμένο κολυμβητή στα βράχια της Χρυσοπηγής ν' αδημονεί με τρεμάμενα, αβέβαια βήματα για μια δόση θαλασσινής ευλογίας. Το τσαλακωμένο, ζαρωμένο του κορμί δεν τον πτοεί· με μια άτσαλη κίνηση, βαπτίζεται στον αλμυρό αφρό.

Τώρα η Ελένη ξυπνά γλυκά από ένα χάδι στα πόδια της. Ο Νίκος, στην άκρη του κρεβατιού, γονατιστός στο πάτωμα, μαλάζει απαλά το τρυφερό της πέλμα, την καμπύλη που ενώνει τον λεπτό αστράγαλο με τα εξίσου λεπτεπίλεπτα δάχτυλα.

Τα μάτια του είναι κόκκινα μα η Ελένη δεν το σχολιάζει.

«Δεν κάνουμε χωρίς αστέρια», της λέει χαμογελώντας.

«Έλα», κάνει εκείνη χουζουρεύοντας. «Πάμε για την πρωινή μας βουτιά».

* Μετά τη συνουσία κάθε ζώο αισθάνεται θλίψη

 

__________

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2010

 

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ