«Πάρος: Κερδισμένο καλοκαίρι»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Χρήστου Αστερίου για τη LiFO

«Πάρος: Κερδισμένο καλοκαίρι»: Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Χρήστου Αστερίου για τη LiFO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης/ LIFO
0

Συγκέντρωσα το βλέμμα μου πάνω τους καθώς ασφυκτιούσαν στριμωγμένοι στο κάγκελο της πλώρης, ψάχνοντας διέξοδο μέσα από τα δεκάδες σώματα που με δυσκολία κατάφερναν να σταθούν όρθια στο κατάστρωμα. Με μια πρόχειρη ματιά υπολόγισα ότι το πλοίο ήταν φορτωμένο διπλάσιους επιβάτες απ' ό,τι συνήθως, και δεν μιλάω για τις μέρες της ρουτίνας, όταν έστριβε αργά στο λιμάνι της Πάρου σαν σιδερένιο κήτος με λιγοστά μόνο ζευγάρια μάτια να κοιτάνε πίσω απ' τα τζάμια της οικονομικής θέσης, αλλά ακόμα και για τις μέρες της αιχμής -τον Δεκαπενταύγουστο ή τις Παρασκευές με το βραδινό δρομολόγιο, όταν έρχονταν τσούρμο οι τουρίστες μαζί με Έλληνες συγγενείς και φίλους από την Αθήνα. Το καράβι αγκομαχούσε τώρα κάτω απ' το πλήθος των ανθρώπων που αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν τόπο και πατρίδα, ψάχνοντας καταφύγιο στα μέρη μας με τα μπαγκάζια στο χέρι και αναμνήσεις νωπές ακόμα από την καταστροφή. Κατέβαιναν από τα βόρεια τσαμπιάσαμπιά μ' ό,τι έβρισκαν μπροστά τους· γέμισε ο τόπος ως κάτω στην Αττική κι από χθες τους έστελναν Εύβοια, Πελοπόννησο ή τους φόρτωναν άρον άρον στα καράβια για τα νησιά.

Μέχρι την τελευταία στιγμή, λίγο πριν το δω ολόφωτο, δηλαδή, πίσω απ' το εκκλησάκι του Αγίου Φωκά και σιγουρευτώ πως είναι αλήθεια, δεν ήθελα να πιστέψω τις εικόνες των σεισμών και της πλημμύρας. Ο νους μου δεν το χώραγε πως όλοι εκεί πάνω είχανε χάσει σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα.

Αλήθεια το λέω, τις πρώτες ώρες νόμιζα πως ήτανε φτηνή φάρσα από εκείνες των καναλιών που γύρευαν να κερδίσουν τηλεθέαση και να τσεπώσουν διαφημίσεις. Πριν προλάβω να το ξανασκεφτώ, πάντως, έμαθα από πρώτο χέρι πώς είχαν τα πράγματα, κάτι ξένοι απ' τα δωμάτια του Κωστή τα διηγήθηκαν χαρτί και καλαμάρι στην πλατεία. Στα χείλη τα χαμόγελα πάγωσαν και τίποτα δεν ωφέλησε που το θερμόμετρο έδειχνε τριάντα πέντε βαθμούς και κάτι.

Η Πάρος βούλιαζε απ' τον κόσμο κι ήταν παράξενο πως για πρώτη φορά δεν ήταν άνθρωποι περαστικοί, όπως οι τουρίστες που γνωρίζαμε τα καλοκαίρια κι ύστερα φεύγανε ξανά για πόλεις και χωριά που δεν είχαμε ακούσει ποτέ, αλλά ψυχές που έψαχναν καινούργια πατρίδα δίπλα μας.

Το πλοίο έριξε άγκυρα κι άρχισε να πλησιάζει αργά. Λίγο μετά βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο στην αποβάθρα με ανθρώπους μόνους και με οικογένειες μόλις το καράβι άραξε και τέντωσαν τρίζοντας οι κάβοι στις δέστρες.

Το φεγγάρι φώτιζε την Παροικιά, λαμπυρίζοντας στα ήρεμα νερά του κόλπου της, κι εγώ έβλεπα παντού κουρασμένα πρόσωπα και κορμιά τσαλακωμένα, βλέμματα που πέφτανε πάνω μας με αγωνία. Την ησυχία έσπαγαν κάθε τόσο οι φωνές των λιμενεργατών, οι κοφτές εντολές, τα παραγγέλματά τους. Κι ύστερα ξεχύθηκαν όλοι κάτω, άλλοι αμίλητοι, άλλοι μπήγοντας τα κλάματα ή αφήνοντας μικρές κραυγές ανακούφισης. Οι δικοί μας προσπαθούσαν να βάλουν τάξη, κατευθύνοντας τον κόσμο προς το μεγάλο πλάτωμα στ' αριστερά του λιμανιού. Βέλγοι, Ολλανδοί και Γάλλοι στην πέρα άκρη, Γερμανοί, Δανοί με όλα τους τα υπάρχοντα στην κεντρική πλατεία για μια πρόχειρη καταγραφή, αλλά κι άλλες εθνικότητες, κόσμος διάσπαρτος που προσπαθούσε να βρει μιαν άκρη ν' ακουμπήσει. Δεν χώραγε ο νους αυτά που συνέβαιναν κι όλο το σκηνικό έμοιαζε βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Η Πάρος βούλιαζε απ' τον κόσμο κι ήταν παράξενο πως για πρώτη φορά δεν ήταν άνθρωποι περαστικοί, όπως οι τουρίστες που γνωρίζαμε τα καλοκαίρια κι ύστερα φεύγανε ξανά για πόλεις και χωριά που δεν είχαμε ακούσει ποτέ, αλλά ψυχές που έψαχναν καινούργια πατρίδα δίπλα μας. Τους βολέψαμε από 'δώ κι από 'κεί, άλλους σε σπίτια και σε άδεια ενοικιαζόμενα δωμάτια κι άλλους σε σκηνές που στήσαμε πρόχειρα στις πλατείες. Τα πρώτα βράδια μαζευόμασταν γύρω απ' τις τηλεοράσεις σε καφενεία και ταβέρνες, κοιτώντας εικόνες της καταστροφής κι εκείνο το πελώριο κύμα που είχε ξεθυμάνει τώρα πια λίγο έξω απ' τη Φρανκφούρτη. Τα πρωινά γέμιζαν οι παραλίες κόσμο που έβρισκε διέξοδο στη θάλασσα για να περάσει τη μέρα του και να ξεχαστεί ρουφώντας ιώδιο κι αρμύρα. Τα γέλια τους άρχισαν να μπλέκονται δειλά με τα δικά μας. Γλώσσες ακατανόητες ακούγονταν εδώ κι εκεί μαζί με αγγλικές χαιρετούρες που τις ξέραμε και τις λέγαμε, λίγο πολύ, όλοι. Μοιραστήκαμε στις δουλειές, γυρεύοντας να τα βγάλουμε πέρα όσο μπορούσαμε καλύτερα. Θα ήταν ζόρικα, φαγητό και νερό δύσκολα θα έφταναν για όλους.

Μια νύχτα απ' τις επόμενες δεν είχα ύπνο. Βαρέθηκα να γυρίζω στο κρεβάτι και λίγο πριν απ' το ξημέρωμα έσυρα τα πόδια μου προς τη μεριά του λιμανιού. Καθαρός ουρανός, αρυτίδιαστη θάλασσα, η Πάρος σαν όνειρο μπροστά μου. Παρέες ξάπλωναν στην παραλία δίπλα σε αναμμένες φωτιές. Κάποιοι από το τσούρμο, σηκώνοντας με νόημα μια μπουκάλα κρασί, μου έγνεψαν να πάω κοντά τους. Πλησίασα χαμογελώντας αμήχανα. Κάθισα δίπλα τους και πιάσαμε να μιλάμε κουνώντας χέρια και πόδια, μου έλεγαν τις ιστορίες τους, πώς ήρθαν, τι άφησαν πίσω τους, τι τους περίμενε από 'δώ και πέρα. Θα ήταν ένα δύσκολο καλοκαίρι, είπα μέσα μου. Θα μαθαίναμε να ζούμε μαζί, θέλαμε δεν θέλαμε, εχθροί και φίλοι, Βόρειοι και Νότιοι, ντόπιοι και ξένοι.

Θα 'πρεπε να ξεχάσουμε τη ζωή που ξέραμε ως τώρα, σκέφτηκα, μα μπορεί στο τέλος κάπου να βγαίναμε κερδισμένοι.

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2012

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ