«Λέσβος: Υπερηχητικό καΐκι»: Μια καλοκαιρινή ιστορία της Εύης Λαμπροπούλου για τη LiFO

«Λέσβος: Υπερηχητικό καΐκι»: Μια καλοκαιρινή ιστορία της Εύης Λαμπροπούλου για τη LiFO Facebook Twitter
0

Απομακρύνει μια τούφα μαλλιών από το πρόσωπό μου. «Το κάνω επειδή θέλω να βλέπω τον λαιμό σου. Έχω βρει ένα σημείο που με μαγεύει, είναι ο λαιμός, το τρία τέταρτα προφίλ από τα δεξιά και η μύτη σου: όνειρο».

«Και η άλλη μεριά;», ρωτάω αχόρταγη.

«Προς το παρόν είμαι απόλυτα απορροφημένος σ' αυτήν και δεν μπορώ να κοιτάξω αλλού», ξανα-απομακρύνει την τούφα.

Είναι του λιμανιού, αλλά δεν τον γνώρισα εκεί. Τον γνώρισα σ' ένα μπαρ στην Ερεσό, μέσα στην άμμο. Είναι του λιμανιού, αλλά μιλάει ως εξής:

«Αυτό το φόρεμα είναι φτιαγμένο για σένα, αναδεικνύει τις υπέροχες γάμπες σου, τη μέση, τα χρώματα του προσώπου σου: είσαι αναψοκοκκινισμένη πάντα, νομίζω ότι έχεις κάποιου είδους παλμό, υψηλότερες συχνότητες, μια μικρή μόνιμη υπερένταση, ότι η καρδιά σου χτυπάει γρηγορότερα από των άλλων ανθρώπων. Χθες... Χόρευες με το φόρεμά σου, ακόμα κι όταν χόρευες με άλλους ήταν σαν να χόρευες μόνο με το φόρεμά σου. Δε μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σας: εσύ και το φόρεμα σου».

Και βγάζει μια παχιά τολύπη καπνού από τη μύτη.

«Θέλω να μου το μάθεις αυτό, πώς το κάνεις; Μπορώ να το κάνω κι εγώ, άραγε;».

Λίγο αργότερα, μια τολύπη καπνού βγαίνει από το ρουθούνι μου: διασχίζει, μπουκώνει αργά το ρουθούνι, θερμός καπνός που εξέρχεται αφήνοντας μια αίσθηση ζέστης και επιτεύγματος πίσω. Η πρώτη τολύπη της ζωής μου.

«Καταπληκτικό», λέω. «Η τολύπη ρουθουνιού είναι καταπληκτικό πράγμα». Αναρωτιέμαι άμα μπορεί να μου μάθει και να σφυρίζω.

Ένας ιστιοπλόος με χαιρετάει. Μου φαίνεται πολύ στυλάτος, πολύ ριγέ, πολύ ιστιοπλόος.

Ο ψαράς λέει, «Σπάνια οι άνθρωποι μου προκαλούν έκπληξη - και εσύ με εκπλήσσεις. Δίνεις την εντύπωση ότι ξέρεις τόσα πολλά, ότι είσαι τόσο διαβασμένη αλλά έχεις μια αγνή περιέργεια για όλα - και έχεις ζήσει λιγότερα, πολύ λιγότερα από μένα. Είσαι μικρότερη στη ζωή, να το ξέρεις».

Οι λέξεις θα σε πάνε παντού, σκέφτομαι. Δυσκολεύομαι να αντισταθώ σ' έναν που μου μιλάει, που με κοιτάει έτσι· έτσι, όταν προτείνει βόλτα, λέω, Πάμε, κι όταν φτάνουμε στο λιμάνι, λέω, Πάμε, κι όταν σκαρφαλώνει ένα καΐκι τον ακολουθώ με τα τακούνια και χώνομαι μέσα και τραμπαλίζομαι από το ένα καΐκι στο άλλο, αφού διασχίζουμε περίπου τρία ώσπου να βρούμε ένα ανοιχτό, και τότε χωνόμαστε μέσα, η θάλασσα νανουριστική από κάτω, τα πόδια μου ασταθή και με αρπάζει και με στηρίζει στο τόσο δυνατό του μπράτσο, γιατί όπως είπαμε είναι ψαράς, παλικάρι, κι αυτό το στέρνο διαγράφεται λιμπιστικό κάτω από το πουκάμισο, και έτσι, όταν με στριμώχνει στο πιλοτήριο, όταν ο κώλος μου ακουμπάει στο πηδάλιο και η πλάτη μου ατενίζει το πέλαγος, όταν μ' αρπάζει από τη μέση σαν φτερό και με φιλάει περίπου όπως ο Ρετ Μπάτλερ στο Όσα παίρνει ο άνεμος τη Σκάρλετ ο Χάρα, καθώς με παίρνει ο άνεμος, εμένα και τα μαλλιά μου, το μόνο που θέλω είναι να μου ψιθυρίζει ενόσω αυτά τα μπράτσα, αυτά τα λόγια με διανύουν.

Αλλά αφού με χαϊδέψει με τρεμάμενο χέρι, πάνω και γύρω από τα ρούχα, αφού δηλώσει ότι δεν έχει ξαναπιάσει τέτοια σάρκα, αφού με ξαναφιλήσει σαν να φιλούσε για πρώτη φορά -ή για τελευταία- ανακοινώνει ότι θα με πάει στο σπίτι. Ότι με θέλει κολασμένα, πράγμα που μπορώ φυσικά να δω, να πιάσω αν θέλω, αλλά αυτός δεν είναι μόνο γι' αυτό, θέλει άλλα. Και το κάνει, με πάει στο σπίτι ανέγγιχτη - ξέρει τι κάνει.

Όλο το βράδυ ονειρεύομαι πιλοτήρια, πηδάλια, να παίρνει ο άνεμος τα μαλλιά κι αυτός όλα τα άλλα, ενόσω κύματα υψώνονται ολούθε: ζω νοερά τον στερεοτυπικό έρωτα της Μύγδαλα Μύγδαλα βόρειας Ευρωπαίας με ντεμί-ναΐφ ψαρά του νησιού - που διαβάζει Ρίτσο· είμαι μαγεμένη.

Την επομένη τρέχω να τον βρω στο Κάστρο, αποφεύγοντας την κολασμένη ζέστη. Πίνουμε τη σαμπάνια που έφερε από πλαστικά ποτήρια, η πόλη από κάτω όμορφη, αδιάφορη θέα. Αφικνείται με ένα μπας κλας σορτς και ντεμοντέ γυαλιά ηλίου και τον σνομπάρω για μια στιγμή ενδυματολογικά, για ένα λεπτό μόνο. Πιάνει αμέσως το εξεταστικό μου βλέμμα.

Λέει, «Είστε βαμπίρ, άνθρωποι σαν κι εσένα είναι βαμπίρ. Είστε σπάνιοι αλλά βαμπίρ· θα με απομυζήσεις. Τόσο καιρό σε κυνηγάω, σε θέλω, κι εσύ κάθεσαι εκεί και ακούς, ρουφάς, παίρνεις τα λόγια, την ψυχή μου και δεν δίνεις τίποτα πίσω. Κοιτάς μόνο μ' αυτό το περιπαικτικό χαμόγελο, αν και καμιά φορά νομίζω ότι με γουστάρεις. Πώς τα κατάφερα, πώς έγινε χθες δεν ξέρω, αλλά είσαι εδώ και παρ' όλα αυτά αυτό μου φτάνει».

Η θέα είναι ακόμα υπέροχη, η σαμπάνια ακριβή κι εμείς μακριά από βάρκες, και κομπλάρω να του το πω για το καΐκι: ότι, βασικά θέλω να πάμε στο καΐκι.

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2010

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT