«Πάτμος -Ιδεατή τοποθεσία για γυναίκα»: Ένα διήγημα του Ανδρέα Μητσού, γραμμένο ειδικά για τη LIFO

«Πάτμος -Ιδεατή τοποθεσία για γυναίκα»: Ένα διήγημα του Ανδρέα Μητσού, γραμμένο ειδικά για τη LIFO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: GPO
0

Ου συ με λοιδορείς, αλλ' ο τόπος
Αισώπου Μύθοι

Στις διακοπές μου στο νησί, ανακάλυψα μια τοποθεσία ιδεατή. Έναν μεγάλο βράχο ν' αγναντεύει το πέλαγο. Έπαιρνα τη δύσβατη ανηφόρα κάτω απ' τη Χώρα και, ακολουθώντας ένα στενόμακρο μονοπάτι, μετά από πολλή πεζοπορία, έβγαινα ξαφνικά μπροστά στον βράχο. Εκεί καθόμουνα με τις ώρες. Αργότερα, έφερνα μαζί μου ένα μπουκάλι ουίσκι. Έπινα μόνος ψηλά στην κορυφή, έχοντας τη θάλασσα κάτω απ' τα πόδια μου και τον κόσμο όλο.

Κάποια στιγμή, ζαλισμένος, έπλασα μια γυναίκα. Πύκνωσε η σκέψη μου κι ύστερα πήρε σώμα και βγήκε μια γυναίκα μέσα σε δυνατή βουή. Έτσι δικαιολόγησα, αργότερα, για ποιον λόγο ανέβαινε από χαμηλά με βόμβο μέγα και με βρυχηθμούς μια μηχανή. Παλαβή και αψίκορη είναι ωσάν κι εμένα, είπα. Σύννεφο, κουρνιαχτός, θα την ακολουθεί, και μια μάσκα σκόνης θα 'χει σχηματιστεί πάνω στο πρόσωπό της. Θα φαίνονται μόνο τα μάτια και τα χείλη της. Γρήγορα κυριάρχησα, όμως, στον εαυτό μου. Συμμάζεψα όλα αυτά τα νοσηρά αποκυήματα της μέθης, ήρθα στα ίσια μου. Ήτανε μακρινοί θόρυβοι, απόηχοι της πόλης. Εξάλλου, δεν ήθελα ένα φρικιό εδώ πάνω. Άλλου είδους γυναίκα καρτερούσα.

Ήρθε πολύ κοντά μου. Πλησίασε από πίσω μου, έβαλε το στόμα της πάνω στο αυτί μου και το έγλειφε. Μπορώ να ορκιστώ πως ρόδισε ο σκοτεινός ουρανός και ότι γεμίσανε τα κόκαλά μου μέλι.

Απαλά θα βάδιζε ετούτη η γυναίκα και αθόρυβα, σαν μέλισσα, θα 'ρχότανε. Ούτε που θα την άκουγα εγώ καθόλου, παρά μόνο όταν θα έφτανε κοντά μου. Μόνο τότε θα την έπαιρνα είδηση και θα χαμογελούσα πριν γυρίσω το κεφάλι να κοιτάξω πίσω μου. Ήξερα πως θα φορούσε ένα λινό, διάφανο φόρεμα και πως θα αντιφέγγιζε από μέσα το κορμί της. Θα μπορούσε ίσως ακόμα να φοράει λευκό μπλουζάκι και τζιν παντελόνι. Το λευκό μπλουζάκι, όσο συγκέντρωνα τη σκέψη μου να τη φέρει γρήγορα κοντά μου, έπαιρνε χρώμα κόκκινο της φωτιάς. Ανάβει ο άνθρωπος άμα μαζεύει με το ζόρι το μυαλό του. Παίρνει φωτιά και δεν ελέγχεται.

Ό,τι και να φορούσε, κατέληξα, αυτή ήταν προορισμένη να μ' αγαπήσει με την πρώτη ματιά. Θα αντικρίζαμε μετά μαζί για κάμποση ώρα το πέλαγο σιωπηλοί κι ύστερα θα κάναμε έρωτα εδώ ψηλά, με βαθείς αναστεναγμούς και γέλια άγρια. Ωσάν μωρό παιδί κανάκευα τον εαυτό μου. Έτσι θα γίνονταν τα πράγματα, του υποσχόμουν. Κι έτσι έγινε. Διότι άκουσα πίσω μου απαλά βήματα. «Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση», θυμήθηκα κι έκανα πως δεν αντιλήφθηκα τίποτα. Ότι δεν είχα ακούσει δηλαδή ένα σπασιματάκι κλαδιού και το κατρακύλισμα τριών χαλικιών, ότι δεν ένιωσα τη ζεστή της ανάσα.

Ήρθε πολύ κοντά μου. Πλησίασε από πίσω μου, έβαλε το στόμα της πάνω στο αυτί μου και το έγλειφε. Μπορώ να ορκιστώ πως ρόδισε ο σκοτεινός ουρανός και ότι γεμίσανε τα κόκαλά μου μέλι. Είχα τα βλέφαρα κλειστά, ενώ η γλώσσα της πλατάγιζε ασύστολα πάνω στον σβέρκο μου. Ένα τραγούδι πρόβαλε μέσα σε καταχνιά, ενορχηστρωμένο απίθανα. Η βραχνή φωνή της Mahalia Jackson υποσχόταν την τελεσίδικη αποζημίωση και δικαιοσύνη με αλλεπάλληλες επικλήσεις προς τον Κύριο και αμέτρητα αλληλούια. «Θα το ξεπεράσουμε κάποια μέρα, Θεούλη μου, θα το ξεπεράσουμε». Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος. Γύρισα κάποτε το κεφάλι μου για να τη δω. Να τη συναντήσω. Είχε αυτιά μυτερά και δύο κέρατα σε σχήμα ελικοειδές στον κορυφή του κεφαλιού. Η υγρή μουσούδα της έσταζε σάλια πηχτά. Εν τω μεταξύ, ο ουρανός παρέμεινε σκοτεινός, έφερνε βροχή και η θάλασσα σήκωνε κύματα.

Πήρα από κάτω το μπουκάλι με το ουίσκι. Άρπαξα τα δυο σαγόνια της με βία, τα μισάνοιξα. Η γίδα τίναζε το κεφάλι, προσπαθώντας ν' απαλλαγεί από τη λαβή μου. Της έχωσα το μπουκάλι στο στόμα και το γύρισα ανάστροφα. Κλοτσούσε απελπισμένα με τα πίσω πόδια της. Οι διχαλωτές οπλές της έβγαζαν σπίθες πάνω στον βράχο. Εγώ, όμως, είχα σφίξει το κεφάλι της γερά κάτω απ' τη μασχάλη μου και με το δεξί μου χέρι άδειασα το μπουκάλι όλο μέσα της και τότε μόνο την άφησα. Σηκώθηκε ολόρθη, βόγγηξε σιγανά, έφερε δυο τρελές στροφές γύρω απ' τον εαυτό της σαν σβούρα κι ύστερα πήρε τη μεγάλη κατηφόρα, βελάζοντας σπαραχτικά, κι έπεσε στον γκρεμό. Την ίδια στιγμή άρχισε να βρέχει σιγανά από πάνω ο Θεός.

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2011

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ