Ο Λικ Μπεσόν, που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τον Δράκουλα και γενικότερα για το horror, δήλωσε πως διασκεύασε το κλασικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόουκερ γιατί ήθελε να δώσει έμφαση στην ερωτική πλευρά του μύθου – μήπως δεν έχει δει την εκδοχή του Κόπολα; Εμπνευσμένος για πρώτη φορά από την εποχή του Ζαν Ρενό από έναν ηθοποιό, επιθυμούσε διακαώς να ξανασυνεργαστεί με τον Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς, πρωταγωνιστή του στο Dogman, και το αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης, της φωνητικής εκφοράς και των μανιερισμών θυμίζει μοιραία τον Γκάρι Όλντμαν, ο οποίος, ως πιο ευέλικτος, απροσδόκητος και υπερταλαντούχος, φυσικά παραμένει αξεπέραστος στην camp έντασή του. Ωστόσο, οι γραμμές που ακολουθεί ο Γάλλος σκηνοθέτης στην αφήγηση και στο θέαμα που την περιβάλλει είναι πιο καθαρές.

 

Ο δικός του Δράκουλας, ο κόμης Βλαντ της Βλαχίας, αφιονισμένος από το παθιασμένο ξεκίνημα και τρελαμένος από την ανεξέλεγκτη οργή του μετά την άγρια δολοφονία της Ελιζαμπέτα του από την οθωμανική σπάθα, γίνεται το γνωστό απέθαντο πλάσμα της νύχτας, αιμοδιψής και ορκισμένος εχθρός των Θείων που τόλμησαν να αδιαφορήσουν για τη μεγάλη του αγάπη, με ένα μικρό διάλειμμα στην 400ετή αναμονή του, μέχρι να βρει επιτέλους τη μετενσαρκωμένη και ελαφρώς υποψιασμένη Μίνα (η Ζόι Μπλου, κόρη της Ροζάνα Αρκέτ), το οποίο θυμίζει αρκετά το Άρωμα του Ζισκίντ, αφού μάζευε ακαταμάχητα αποστάγματα από άνθη για να μαγνητίσει και κυριολεκτικά να ρίξει στα δόντια του πρόθυμες για το φονικό του δάγκωμα, όμορφες γυναίκες.

 

Με τονισμένο ρομαντισμό, εντυπωσιακή σκηνογραφία και ψύχραιμα κωμική ανακούφιση στον περιρρέοντα ζόφο τον ιερέα του Κριστόφ Βαλτζ ως Βαν Χέλσινγκ με θρησκευτικότερες προθέσεις, το καθ’ όλα άρτιου ρυθμού και υψηλού επιπέδου παραγωγής έργο οπισθοχωρεί στην τελευταία πράξη σε ένα deja vu ξεκαθάρισμα ψυχών, που απλώς μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσες ακόμη φορές θα δούμε παραλλαγές στο ίδιο ακριβώς θέμα, και επίσης πότε και αν θα έρθει στις ελληνικές αίθουσες ο φετινός Δράκουλας του Ράντου Τζούντε, που, όπως είπε, είναι η αγαπησιάρικη απάντησή του στο σινεμά του Εντ Γουντ!