Στα εισπρακτικά επιτεύγματα της ταινίας του δημοφιλούς (στη Γαλλία) κωμικού Αρτούς συμπεριλαμβάνεται η 12η θέση όλων των εποχών αλλά και ο τίτλος του εμπορικότερου ντεμπούτου, τον οποίο μέχρι πρότινος κατείχαν τα πολυαγαπημένα (και) στη χώρα μας Παιδιά της Χορωδίας (2004) του Κριστόφ Μπαρατιέ. Οι φαν του γαλλικού εμπορικού σινεμά καλό θα είναι να μην περιμένουν μια ταινία που εκτελεί τη συνταγή του crowd pleaser με ανάλογη καλαισθησία και τρυφερότητα. Πρόκειται για λαϊκή κωμωδία με κάποια δραματικά στοιχεία. Κεντρικοί χαρακτήρες είναι δύο ληστές τραπεζών, πατήρ και υιός, που καταφεύγουν σε μια κατασκήνωση για ΑμεΑ προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη. Ο μπαμπάς υποδύεται τον εκπαιδευτή, ο υιός προσποιείται αναπηρία, μα, ευτυχώς, ο τρόπος της ταινίας αποφεύγει την προσβολή. Τουναντίον, προσλήφθηκαν επαγγελματίες ηθοποιοί και ερασιτέχνες με αναπηρία, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στη διαμόρφωση του σεναρίου. 

 

Ο βετεράνος (πια) Κλοβίς Κορνιγιάκ γνωρίζει την κατάλληλη δοσολογία απώθησης, ώστε να μην αντιπαθήσουμε ολοσχερώς αυτή την αφοριστική πατρική φιγούρα. Ο Αρτούς μπροστά από τον φακό διαθέτει αρκετά συμπαθητική φυσιογνωμία για να καλύψει το υποκριτικό έλλειμμα, πίσω από αυτόν κατορθώνει μια ισορροπία ανάμεσα στη φάρσα και την ευαισθησία. Το κοινό χαιρέτησε εντός και εκτός γαλλικών συνόρων το αποτέλεσμα, με τους παραγωγούς της Sony να μυρίζονται χρυσωρυχείο και να εξασφαλίζουν τα δικαιώματα του αγγλόφωνου remake της ταινίας – να θυμίσουμε ότι από μια αντίστοιχη διασκευή προήλθε κι ένας πρόσφατος οσκαρικός νικητής που έχουμε ξεχάσει όλοι, το Coda (2021).