Με φόντο τους απομονωμένους αυτοκινητόδρομους της Σκωτίας, μoναδικός στόχος της μυστηριώδους Λόρα είναι να ψαρεύει ανυποψίαστους άνδρες που κάνουν οτοστόπ και να τους μεταφέρει στον πλανήτη της, όπου το ανθρώπινο κρέας θεωρείται λιχουδιά! Σύντομα, όμως, αρχίζει να δένεται συναισθηματικά με τους γήινους, κάτι το οποίο θα τη φέρει σε σύγκρουση με το είδος της.

Το Κάτω από το Δέρμα ήταν, μαζί με το Θεώρημα Μηδέν, μία από τις μεγάλες απογοητεύσεις υψηλών προσδοκιών στο περασμένο Φεστιβάλ Βενετίας. Όχι γιατί ήταν κακή ταινία αλλά διότι δεν έσπασε ποτέ τα σύνορα του θρίλερ που είχε πρόθεση να κάνει και κόλλησε, σαν τον μαύρο πολτό όπου η εξωγήινη Τζοχάνσον παγιδεύει τα θύματά της για να τα παρασύρει στην τελευταία τους σεξουαλική εμπειρία, σε μια παχιά αισθητική αερο-θεώρηση του θέματός της, σαν art project που τινάζεται μπροστά, παρά τις καλλίγραμμες αρετές του. Ο σκηνοθέτης Τζόναθαν Γκλέιζερ, μετρ σε βιντεοκλίπ και διαφημιστικά, έχει αποδείξει πως πετυχαίνει ρεαλιστική ένταση (με το Sexy Beast) αλλά και ψυχαναλυτικό μυστήριο μέσα από σχετικά παραδοσιακή αφήγηση (με τη Γέννηση), αλλά με το Κάτω από το δέρμα κιουμπρικίζει, χωρίς την κλιμάκωση και την εδραίωση χαρακτήρων με ενδιαφέρον. Θα μου πείτε, πώς στην ευχή να δικαιολογήσει, με οικείους όρους, τις προθέσεις ενός όντος από άλλον πλανήτη που φοράει το δέρμα μιας σέξι γυναίκας, σε μια ταινία που καλούμαστε να παρακολουθήσουμε την όποια πλοκή μέσα από τα διαφορετικά μάτια της; Μα, με το να μας ιντριγκάρει με το απόκοσμο του εγχειρήματος. Η Σκωτία που βλέπουμε, εκτός από συνηθισμένες διαδρομές σε αυτοκινητοδρόμους που έχουν ως σκοπό την αλιεία ανδρών, είναι γοητευτική μέσα στη χειμωνιάτικη αγριάδα του τοπίου της, αλλά όχι και ανοίκεια, όπως δεν είναι τελικά τόσο έξω από τον κόσμο τούτο και η λακωνική, σαγηνευτικά απρακτική παρουσία της Τζοχάνσον – ζωηρά ωραία, ακόμα κι όταν απλώς παρακολουθεί, αλλά αυτό το γνωρίζαμε ήδη.