Γεμάτη πολλαπλές και αντικρουόμενες για το χτίσιμο των χαρακτήρων ιδέες, φτιαγμένες μέσα από μια ανεξάντλητη χοάνη αναφορών που βρίσκονται στο κεφάλι του Αλέξανδρου Βούλγαρη, η Winona του είναι μια ευαίσθητη, αλλά εντελώς χαοτική ματιά πάνω στο αληθινό αλλά και το κινηματογραφικό πρόσωπο των γυναικών.

 

Έχοντας τέσσερις ερμηνεύτριες που δένονται από την αρχή με τους ρόλους τους και μια παραλία ως σκηνικό που μπορεί να συμβολίζει την απεραντοσύνη του ταξιδιού τους σε αυτήν τη ζωή, δημιουργεί μια σειρά παιχνιδιών από τις ίδιες σχετικά με την ταυτότητα των άγνωστων παρατηρητών, που στην πλειονότητά τους είναι ευχάριστα, όμως χρησιμεύουν περισσότερο για τη δημιουργία όμορφων ταινιών μικρού μήκους οι οποίες είναι δύσκολο να ενωθούν και να αποκωδικοποιήσουν τις σκέψεις πίσω από τα πρόσωπα.

 

Πριν φτάσουμε στην κεντρική σύλληψη της Winona, οι ηρωίδες παραμένουν άγνωστες γυναίκες της διπλανής πόρτας που είναι κατά βάση κλειστή και η φιλμική τους ύπαρξη παίρνει προεκτάσεις που από ένα σημείο και μετά εκτείνονται στο άπειρο, αφήνοντας στο τέλος ένα σύνολο από ενδοκινηματογραφικούς διαλόγους και τραγούδια, που φλερτάρει με την ποπ φλυαρία.