Κοτολαγό πιθανότατα έχουμε καταναλώσει αρκετοί εν αγνοία μας, παραγγέλνοντας από κάποιο ανυπόληπτο σουβλατζίδικο που έτυχε να είναι ανοιχτό την ώρα που μας έπιασε λιγούρα – κάποιοι ίσως να έχουμε φάει και χάμστερ του σκότους, ποτέ δεν ξέρεις. Ευτυχώς δεν πρόκειται για κάποιο φιλμ οικολογικής και χορτοφαγικής ευσυνειδησίας το οποίο θέλει να μας κάνει να νιώσουμε άσχημα που, έστω και χωρίς να το ξέρουμε, στερήσαμε τα σχετικά ζωάκια από τον πλανήτη.

 

Αντίθετα, πρόκειται για μια εξωτική περιπέτεια τύπου Ιντιάνα Τζόουνς, όπου ο Κοτολαγός του τίτλου προσπαθεί να εντοπίσει ένα εξαφανισμένο αρχαίο κειμήλιο, το μυθικό «χάμστερ του σκότους» –ναι, macguffin είναι το «χάμστερ του σκότους»‒, πριν τον θείο του, ο οποίος το χρειάζεται για να εκπληρώσει το μοχθηρό του σχέδιο και να εκθρονίσει τον αδελφό του και πατέρα του Κοτολαγού. Για τους φαν των τρωκτικών να ενημερώσουμε ότι υπάρχουν και χάμστερ στην ταινία, αλλά όχι με τη μορφή που τα περιμένουν ‒ δεν κάνει να πούμε περισσότερα.

 

Όπως μας έχει διδάξει η πείρα όλη τη φετινή χρονιά, αλλά και τις προηγούμενες, κάλλιστα μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με πολύ χειρότερα παιδικά θεάματα, ξεψαχνίζοντας το πρόγραμμα των κινηματογράφων για να βρεις κάτι για να δεις στη μεγάλη οθόνη με το παιδί σου. Ο Κοτολαγός θα κρατήσει παρέα στα μικρότερα παιδιά χάρη στις χαριτωμενιές του και στα αστεία με πορδίτσες, με τα οποία, ας μη γελιόμαστε, ξετρελαίνονται σε αυτή την ηλικία. Και οι μεγάλοι, με τη σειρά τους, τουλάχιστον δεν θα εύχονται να έρθει άμεσα στην αίθουσα το χάμστερ του σκότους για να τους φάει και να ησυχάσουν.