Όσο εξέτιε την ποινή του, ο Γουίλιαμ Τελ έμαθε να μετράει τα χαρτιά της τράπουλας, να υπολογίζει τους γύρους και να ποντάρει με μαθηματική ακρίβεια, αφήνοντας πίσω του ένα σκληρό παρελθόν για χάρη μιας μετρημένης καριέρας στον τζόγο. Ο Όσκαρ Άιζακ έχει το χάρισμα να φυλάγεται πίσω από τους ρόλους του και ως σύγχρονος Γουλιέλμος Τέλος κρύβει επιμελώς την καριέρα του ως βασανιστή «ενισχυμένων ανακριτικών μεθόδων» στο Άμπου Γκράιμπ που του στοίχισε χρόνια από τη ζωή του σε στρατιωτική φυλακή, στιγμάτισε την ψυχική του υγεία και τώρα έρχεται να τον στοιχειώσει, καθώς ένας νεαρός που ξέρει ποιος είναι στην πραγματικότητα τον πλησιάζει και του προτείνει να εκδικηθούν μαζί έναν κοινό τους εχθρό, τον αυτουργό του θανάτο του δικού του πατέρα. Ο ψυχαναγκαστικός, αποτραβηγμένος Γουίλιαμ συνάπτει επαγγελματική σχέση με τη Λα Λίντα, που είναι ατζέντισσα χαρτοπαικτών, και διστάζει για το αν θα συνεχίσει να κερδίζει λίγα, αλλά σταθερά χρηματικά ποσά ή αν θα χρειαστεί να γίνει ορατός στα ραντάρ του κυκλώματος που δείχνει να ελέγχει από την απόσταση που επιθυμεί. Η χημεία μεταξύ του Άιζακ και της Τίφανι Χάντις, της υπερβολικής κωμικού που εδώ είναι έξω από τα νερά της, είναι προβληματική και γίνεται ένα από τα στοιχεία του έργου που δεν πείθουν δραματικά, ειδικά όταν ο Σρέιντερ επιλέγει να αλλάξει ταχύτητες και να σπάσει την ατμόσφαιρα, στην οποία είναι πάντα καλύτερος από την πλοκή, με εξαίρεση το απόλυτα ισορροπημένο αριστούργημά του First Reformed. Ο Μετρητής Καρτών, που έκανε πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας του 2021, είναι βασικά το στοχαστικό πορτρέτο ενός ακόμη πληγωμένου μοναχικού στη σταθερή θεματολογία του Αμερικανού πρώην κριτικού, σεναριογράφου και σκηνοθέτη, που εναλλάσσει την αδράνεια με την ενδιαφέρουσα παρατήρηση.